Hoe blijf je betrokken in een digitaliserende wereld?
Het lijkt eindelijk zo ver te zijn, een leven dat grotendeels zal zijn als dat van voor Corona! Toch vrees ik slecht nieuws voor je te hebben, want die online lessen, vergaderingen en gesprekken die we tijdens lockdowns hebben ervaren, zullen hoogstwaarschijnlijk een deel van onze levens blijven. En, zoals we allemaal weten is het erg makkelijk om tijdens dat online gezwets alles te doen, behalve aandachtig met het onderwerp bezig te zijn. Waarom is dit toch zo?
Online interactie; tergend en langdradig
Hoewel er veel verschillende verklaringen zijn voor dit fenomeen, blijkt de consensus toch dat online interactie simpelweg minder intrigerend is dan offline interactie. Deze afstand maakt het moeilijk om je in te leven in de ander, aangezien non-verbale tekenen hierbij moeilijker af te lezen zijn.
Wanneer je communiceert via een desktop of smartphone, is het erg makkelijk om afgeleid te worden door notificaties, of om te gaan scrollen. Terwijl in de ‘’echte’’ wereld het als onbeleefd beschouwd wordt om je telefoon tijdens een gesprek erbij te pakken, is online diezelfde telefoon juist het medium voor interactie. Omdat je via die telefoon communiceert met je gesprekspartner, kan je moeilijk gevraagd worden om die telefoon nou eens weg te leggen.
Alles meegenomen is offline communicatie een stuk minder vermoeiend. Bij interactie in de echte wereld zal je namelijk een stuk minder informatie zelf in moeten vullen. Door het opmerken van de lichaamstaal en emotie van je gesprekspartner is miscommunicatie minder snel een probleem. Daarnaast is het ook gezelliger om jezelf er toch levend uit te laten zien en niet een existentiële crisis te ervaren tijdens een online meeting in je joggingbroek. Zo komt het er dan ook op neer dat elke online vorm van communicatie een mogelijkheid tot offline communicatie in de weg zit. Dit maakt het natuurlijk extra verleidelijk om afleiding te zoeken in een online meeting, aangezien je simpelweg wat anders met je tijd zou willen doen. Het is dan ook geen geheim dat het, zeker nu, belangrijk blijft om jezelf niet in die online wereld te kluisteren, maar toch je raam en de deuren te openen om de echt wereld binnen te laten.
De oplossing?
Dus, wat is dan de uitvlucht van dit alles? Terwijl veel tijdschriften en zelfhulpboeken aangeven dat het belangrijk is om de mogelijkheden tot afleiding in te perken, is dit maar een deel van de oplossing. Want laten we eerlijk zijn, die afleiding zoek je omdat je liever niet tegen een scherm zit te schreeuwen dat Ans haar microfoon voor de zoveelste keer uit staat (sorry Ans). Zeker wanneer je noodgedwongen thuis zit door een rondrazende pandemie, blijft het dan ook belangrijk om de online bubbel zo nu en dan in te wisselen voor een ervaring in de echte wereld. Zeker wanneer je met je studie of werk bezig bent is het belangrijk om een echt gesprek te hebben met mensen die in hetzelfde schuitje als jij zelf zitten. Door dan samen te gaan zitten kun je heerlijk mierenneuken over alles waar je tegenaan loopt in het studerende en/of werkende leven. Daarnaast is het natuurlijk altijd leuk om een reden te hebben om er leuk uit te zien en iemand beter te leren kennen, en dat werkt offline toch echt het beste.
Maar, zeker nu online communicatie de norm begint te worden bij studie- en werksferen, blijft het moeilijk om ‘echt’ contact te beginnen. Doordat we vaak noodgedwongen thuis zitten voelt het al snel alsof online interactie normaal is. Gelukkig zijn een lange wandeling, koffiedate (to go), diner voor twee en iets competities als sport en spel nog steeds mogelijkheden. Mochten dit toch geen opties voor jou zijn, dan kan het ook helpen om bellend in je eentje te wandelen. Het wandelen zal je minder snel stimuleren om toch te gaan scrollen aangezien je in Grunn dan al snel door rondrazende Gorillas bezorgers aangereden wordt. Op die manier kan het gesprek dan toch natuurlijker aanvoelen, terwijl je pittoreske dingen als kleine koffietentjes, trekpleisters of nieuwe uitingen van gasboringschade ontdekt!
Tot slot
Je zal je nu wel afvragen of dit een simpel zeur stuk was over de inefficiëntie van online communicatie. Ergens is dat zeker ook zo, maar ervaring leert dat het soms fijn is om een externe bron hierover te horen klagen, zo weet je dat je dit niet in je eentje ervaart . Hoe lastig het dan ook is, het blijft belangrijk om elkaar ook in het echt te blijven zien, zodat je iemand volledig kunt ervaren, in plaats van door een scherm. Het liefst hopen we natuurlijk dat elkaar weer massaal kunnen zien de norm wordt, om vervolgens een reden te hebben om jezelf overprikkeld op de bank in een deken te wikkelen.