Over de Nashville door een Christen
Het is inmiddels vrij uitgebreid besproken, en iedereen heeft zijn of haar mening erover gegooid, maar in een editie over liefde kan de Nashville verklaring niet ontbreken. Of beter gezegd; de Nederlandse versie van dat document. In de VS werd de eerdere versie door ongeveer 20.000 mensen ondertekend, en in Nederland ongeveer 200. Hieronder ook politicus Kees van der Staaij, en een aantal predikanten.
De verklaring tekent een aantal standpunten op, die voornamelijk over huwelijkse waarden binnen christelijk geloof gaan. Opvallend is hoezeer echter in deze tekst allerlei zaken worden afgekeurd. Homoseksualiteit onder andere. Het kan niemand ontgaan zijn dat ontzettend veel mensen zich hier druk over hebben gemaakt, en terecht.
Wat ik me met name afvraag, is hoe het kan dat een groep mensen in dezelfde God gelooft, en er zo’n verschillend verhaal uit haalt. Waar ik in God onvoorwaardelijke liefde en vergeving vind, vinden de ondertekenaars van de verklaring haat, afkeur en minachting. Haat jegens alles dat anders is dan wat volgens hen in de bijbel staat. Want dat is het punt: ze gebruiken een eeuwenoud boek om hun standpunten waar te laten lijken en te onderbouwen. En begrijp me niet verkeerd, het is een prachtig boek, maar ook een boek dat ruimte laat voor interpretatie. Het zo ontzettend letterlijk nemen van bepaalde passages in de bijbel is wat mij betreft niet meer van deze tijd. Tradities zijn er om mee te groeien met de tijd. Zoals onze klederdracht veranderde in spijkerbroeken, en zoals huizen badkamers kregen en Tv’s, zo leren we de bijbel opnieuw interpreteren, naar de 21e eeuw. De verhalen over huwelijk in de bijbel zijn mooi, en schrijven een hoop voor. Maar wat mij betreft zitten de lessen vooral in hoe je iemand lief kunt hebben zoals God ons allemaal liefheeft, en niet zozeer over met wie je wel of niet mag trouwen.
Uit de bijbel kun je inspiratie halen, troost en liefde. Ook richtlijnen, normen en waarden zijn terug te vinden, en de verhalen blijven verbazen. Je hoeft het niet letterlijk woord voor woord te geloven, dat doe ik ook niet, maar er zitten veel mooie lessen in. Lessen in de ander respecteren, ongeacht wie hij of zij is. Lessen in dankbaarheid voor alles wat je hebt in plaats van het balen van wat je niet hebt. Maar het is goed om het belangrijkste punt niet uit het oog te verliezen: Gods liefde is onvoorwaarlijk, en die van mensen kan dat ook zijn. Als we elkaar de ruimte gunnen om te geloven wat we willen en te houden van wie we willen.
Die Nashville verklaring is dus allemaal leuk en aardig, en er zijn in elk geval 200 christenen in Nederland die zo hun geloof belijden. Maar er is een heel ander geluid, van christenen die de liefde anders zien, en hun medemens anders zien. Teken lekker een verklaring als je wil, ook u, meneer van der Staaij, maar niet uit mijn naam.
“De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan.” (1 Korintiërs 13:4-5)