Ons Dorp

Weet je nog dat
je mij altijd oversloeg
voor mij pakte
wat je pakken kon
verder liep,
zo het lichtblauw in

het vereist lef
om in te zetten
op het kleine je moedwillig in een
un-der- dog-po- si-tie drukken

Aan het banksaldo – de flappen
die je rigoureus als zonnewaaier gebruikt
zal het niet liggen, aan
je zin om dwars te zitten evenmin

je hebt stapels kaarten met stapels
straten niet om ze compleet te hebben
maar als leverage,
omdat je een ander de steden misgunt

Alsof je met een groot stopbord
na hun straten blijft staan armen
over elkaar een zwaailamp hier en daar:
tot hier en niet verder.

Je verkoopt onwil, wist je dat
het laatste oranje vakje mathematisch
gezien het meeste bezocht wordt.

Zeg nou zelf, what the fuck is er mooi
aan Vreeburg, Utrecht
je koopt het om de cijfers en dat begrijpen we,
wiskunde is ook wat waard.

maar wij dan, wij laten ons ombouwen tot hotelstraat
voor een fractie van de rest
het appeltje voor de dorst staat in onze borst gekerfd
met een plastic mes

laat ons je veilige haven zijn
tussen Amsterdam en belastingtarieven

Ons dorp omarmt je,
als je je best doet,
laten we je misschien nooit meer los.