Zernike is kut

Het Zernike: vanaf het moment dat je het terrein op fietst, langs de idyllische Crematoriumlaan en het prachtige winkelcentrum Paddepoel, heb je het gevoel dat je thuiskomt. Fietsend achter je medestudenten aan nader je langzaam het terrein waar er zo weer informatie in je hersenen gestampt gaat worden; de grijze gebouwen, die doen denken aan grijze fabrieken uit de tijd van de stoommachines, laten je onmiddellijk op je gemak voelen. Het beeld van de schreeuwende man nabij de ACLO representeert de intens gelukkige gevoelens die je hebt op het moment dat je over het terrein van het Zernike fietst.

Oké, laat ik het zo stellen: het Zernike is nou niet de meest stimulerende leeromgeving ter wereld. De saaie gebouwen doen denken aan fabrieken in plaats van een stimulerende leeromgeving, en het schreeuwende beeld motiveert studenten nou niet echt om óf te gaan leren óf te gaan sporten, meer om heel hard weg te fietsen.

Dan nog even de Aletta Jacobshal: waarom in godsnaam is die zaal oranje geverfd? Oranje wekt volgens mij niet de kalmte en rust op die je zo hard nodig hebt zo vlak voor een tentamen. Ik heb de psychologische betekenis van de kleur oranje eens even opgezocht, en volgens Google wordt oranje (en rood) “vaak geassocieerd met warmte, intensiteit en passie en is de kleur van seksualiteit, zinnelijkheid en verlangen”. Dan nog even iets: er wordt ook gezegd dat “indien de kleur overactief is, dominantie, wantrouwen, angst, jaloezie, roekeloosheid en ongeremdheid geldt”. Laten we zeggen dat in de Aletta Jacobshal de kleur enigszins overactief is: dit heeft dus echt het averechtse effect van datgene wat je tijdens een tentamen moet ervaren.

Bovendien zijn er maar weinig studenten die daadwerkelijk in de buurt van het Zernike wonen. De overweging dichtbij het Zernike of dichtbij de stad is al snel gemaakt, en de meeste studenten kiezen hun stulpje dan ook op steenworp afstand van het centrum. Elke ochtend een kwartier met je brakke kop naar college fietsen is niet hetgeen waarmee je je dag wil beginnen, maar soms moet het dan maar gebeuren.

En wie heeft de indeling van de campus bedacht? De gebouwen zijn totaal niet logisch ingedeeld qua nummers, en vaak zijn de gebouwen van binnen ook nog een doolhof. Een subliem voorbeeld hiervan is de Kapteynborg, waar ook de maaltijden die in de kantine stuk voor stuk gefrituurd en niet te eten zijn.

Vooruit, het Zernike kent niet alleen zijn negatieve kanten. Alles is dicht bij elkaar en als je dus in twee verschillende gebouwen les hebt, loop je zo van de ene naar de andere kant van de campus. Ook zijn er veel fietsparkeerplaatsen, dus hoef je nooit een eeuwigheid te zoeken om je fiets ergens neer te zetten, en is er een chille bieb aanwezig. Maar het dus niet altijd rozengeur en maneschijn; er zijn er een hoop dingen waar een gemiddelde student zich goed aan kan ergeren op de Zernike Campus.