Open brief aan Inge van Sikkom

Naar aanleiding van het artikel ‘Anna krijgt zware ontgroening‘ (jeweetwel, over Anna met die lieve dichtende moeder) ontving Tom, de schrijver van dit stuk, een ‘open brief‘, of wat het ook mag zijn, van Inge, die gepubliceerd is op de site van Sikkom. Nou Inge van Sikkom, bij deze dient Tom jouw ‘brief’ van repliek.

Beste Inge,

Bedankt voor je prachtige, doch ietwat onduidelijke brief. Als je het niet erg vindt bouw ik mijn stukje wel logisch op met lopende volzinnen en een paar begrijpelijke thema’s. Omdat uit je reactie blijkt dat je in mindere mate het vermogen bezit om de essentie uit een verhaal te halen (hier is niks ergs aan hoor, dit hebben meer mensen), zal ik expliciet de twee thema’s benoemen die ik vandaag met je wil bespreken. Deze thema’s zijn ten eerste de vorm van jouw artikel en ten tweede wat jij zegt over de inhoud van mijn stuk. Om het even te expliciteren: ja, ik, de schrijver van deze brief, ben ook degene die het voorliggende artikel op de site van de Groninger Studentenkrant heeft geschreven.

De vorm

Ik vind dat je erg rommelig schrijft. Je zinnen kennen soms geen eind en wat je eigenlijk bedoelt te zeggen komt daardoor niet altijd over. Ik wil je best helpen een betere schrijver te worden. Daarom heb ik een aantal tips bijgevoegd.

Het is mij ten eerste niet helemaal duidelijk aan wie je dit stuk schrijft. Richt je je tot het lezerspubliek van Sikkom, tot de (hoofd)redactie van de Groninger Studentenkrant of tot mij? Deze verwarring ontstaat bij de volgende passages:

‘Ik breng u even up to date; 2015 is hét jaar om je voor je moeder te moeten schamen.’

Na deze zin leg je uit wat er in het originele stuk stond. De ‘u’ hier kan niet gericht zijn aan iemand van de krant, want die weten wel wat er in het artikel staat. Dus je schrijft je brief aan de lezers van Sikkom? Nou nee, getuige het volgende:

‘Laat staan dat de persoon die dit artikel geschreven heeft zijn of haar hoofd er bij heeft gehad, vandaar ook dat mijn reactie geschreven is aan de… [sic] Enfin, u snapt het wel.’

Ik denk dus dat het stuk niet is geschreven aan mij, aangezien je mij in de derde persoon noemt; je verwijst naar mij als ‘hem of haar’ .(Tip 1:) Als je trouwens bovenaan het stuk had gekeken naar de naam van de redacteur, had je geweten dat ik een man ben.

Helaas maak je de zin, waaruit duidelijk zou moeten worden aan wie je eigenlijk schrijft, niet af. Ik ga er dan maar even vanuit dat op de drie puntjes ‘Studentenkrant’ zou moeten staan.

De ‘u’ verwijst weer niet naar de ‘Studentenkrant’, maar naar een extern lezerspubliek. Al met al is het erg verwarrend te noemen. Er is een manier om deze verwarring in de toekomst te voorkomen (Tip 2): begin met een aanhef. Als je niet weet wat dat is kan je iedereen die is geslaagd voor de basisschool vragen om uitleg.

Over basisschool gesproken, (Tip 3:) check je stuk even op ‘dt’-fouten. In je eerste zin ‘word’ verkeerd spellen is niet echt een sterke binnenkomer.

De inhoud

Er zijn twee soorten boodschappen in mijn stuk: expliciete en impliciete. Ik behandel deze twee soorten ook even apart.

Expliciete boodschap
Zelfs de expliciete boodschap in het verhaal schijn je niet te begrijpen. Jij schrijft over het rondgaan van het bericht het volgende:

‘Mensen worden getagd, het bericht wordt verder gedeeld, gaat viraal en De Studentenkrant [sic] pakt het op.’

Dit is niet gebeurd en dit staat ook niet in het artikel. Op WhatsApp ging de foto van de post rond. In verschillende groepen werd dit gedeeld. Om een dergelijke fout in de toekomst te voorkomen kan je (Tip 4:) lezen wat er staat.

Impliciete boodschap
Maar dan nu de crux van het hele verhaal: de impliciete boodschap. Hoewel het uitleggen van een impliciete boodschap net als bij een mop alle kracht uit een verhaal haalt, laat je me geen keus dan ook dit voor je uit te kauwen.

Ook ik vind het helemaal niet goed dat dit arme meisje zich moet schamen voor haar moeder. De boodschap van het artikel, naast het informeren dat deze zaak speelt onder studenten, en wat de meeste van de vele likers wel hebben begrepen, is dat de druk die studentenverenigingen leggen misschien niet helemaal goed is. Daarom bied ik Anna ook aan langs te komen bij onze redactie, waar iedereen kan doen wat hij of zij wil en alles kan delen zonder zich beschaamd te voelen.

Ik kan je niet kwalijk nemen dat je het originele artikel niet goed hebt begrepen en dat het stuk dat je (waarschijnlijk) aan ons schreef niet begrijpelijk was, want ik las dat je fotograaf bent en geen schrijver. Op dit moment zoeken wij nog fotografen voor de Groninger Studentenkrant. Wil je ons misschien komen versterken? Dan vergeten we dat gekke stukje tekst van jou, zodat je onbeschaamd bij ons aan de slag kan.