Twee studiepunten voor zaklopen en koekhappen?

Studieloopbaanbegeleiding Hanze volgens studenten onzinvak

De Hanzehogeschool heeft studieloopbaanbegeleiding hoog in het vaandel staan, bij sommige opleidingen krijg je er zelfs 4 EC’s per jaar voor. In het eerste jaar zijn deze, naast het gewone bindend studie-advies, soms zelfs verplicht. Hiervoor moeten de studenten een aantal opdrachten maken en regelmatig gesprekken voeren met de studieloopbaan- begeleider. Deze SLB’er kan ook helpen bij persoonlijke, studiegerelateerde problemen.

Navraag bij studenten leert dat zij SLB meer als verplicht vak zien dan dat ze er daadwerkelijk iets aan hebben. Ook volgens Jan Roctus, eerstejaars student Human Resource Management, is het onzin: ‘Als je in de eerste periode op kamp gaat, krijg je gewoon twee punten voor zaklopen en koekhappen. SLB is het domste vak ooit verzonnen.’ Ze vinden dat de toegevoegde waarde ervan verdwijnt doordat de SLB’er zelf geen verstand lijkt te hebben van de opleiding. Als studenten met een hulpvraag naar hun SLB’er gaan, hebben ze vaak het gevoel dat ze van het kastje naar de muur gestuurd worden. ‘Het staat wel ergens op blackboard’ of ‘vraag maar aan een medestudent’ zijn veel gehoorde antwoorden. Studenten hebben daardoor het gevoel dat ze alles alsnog zelf mogen uitzoeken en oplossen.

Er heerst onder de Hanze studenten ook het gevoel dat hun SLB’er hen niet persoonlijk kent. Ingeroosterde SLB-uren worden vervangen door tien-minuten-gesprekjes waardoor je veel minder contacturen hebt. Anneloes Kuipers, eerstejaars student Human Resource Management, vertelt: ‘we hebben in blok één en twee een groepsbijeenkomst gehad en in blok twee een één-op-één gesprekje, en verder hebben we af en toe een buddyles met iemand die al werkzaam is als Human Resource-adviseur ofzo, zodat we wat van de praktijk meekrijgen en dat is het. Ik vind dat ze in het eerste jaar wel wat meer begeleiding mogen bieden, vooral in het begin.’

Met persoonlijke problemen kunnen studenten bij hun SLB’er ook niet altijd terecht. Sommige studenten geven aan dat ze geen enkele opdracht hoeven te maken of gesprekken hoeven te voeren, maar dat alles gewoon afgetekend wordt met de boodschap: ‘als er iets is kan je mailen’. ‘De opdrachten zijn eigenlijk gewoon bullshit, hierdoor leer ik mijzelf niet kennen. Dit doe ik door in gesprek te gaan met mijn SLB’er en studiegenoten’, aldus Esther Ekhart, tweedejaars Logopedie. Het voelt voor hen alsof de SLB’er gewoon haar eigen lijstje met opdrachten afwerkt en niet  geïnteresseerd is in de persoon die tegenover hem zit. Rob van der Wal, tweedejaars Sport Gezondheid en Management, vindt daarentegen dat een SLB’er wel zinvol is omdat het dwingt tot kritische zelfreflectie. Of het voor hem echt zoden aan de dijk zet laat hij in het midden: ‘de invulling van het vak zou misschien anders  kunnen’.

Tina de Vries, SLB’er op de opleiding Voeding en Diëtetiek, is van mening dat de studenten hoewel ze het zich nu nog niet realiseren, later wel degelijk iets hebben aan SLB hebben. Vooral op het gebied van zelfreflectie. ‘Voor sommige studenten is het ook helemaal niet nodig, maar ik denk wel dat het heel zinvol is dat studenten iemand hebben waar ze terecht kunnen.’

Waarom er EC’s aan SLB verbonden zijn is haar ook niet helemaal  duidelijk: ‘Wat de gedachte is achter de SLB EC’s weet ik niet, ik snap eigenlijk ook niet waar ze vandaan komen.’

Navraag bij Marike Lejeune, SLB-coördinator van de opleiding Voeding en Diëtetiek, leert dat het geven van EC’s puur is omdat je er tijd insteekt, ook al is dit voor de meeste studenten lang geen 28 uur per semester. Ook zij vindt het niet erg dat studenten het nut van dit studie-onderdeel niet in zien. ‘Sommige kwartjes vallen pas als studenten al aan het werk zijn, dat zal altijd zo blijven en is ook helemaal niet erg.’