Dertig dagen zonder alcohol

[dropcap]I[/dropcap]k hoor je nu al lachen en denken: ‘Doe normaal! Je bent student!’ Maar met de feestmaand op komst heb ik toch echt geprobeerd om me dertig dagen lang niet in te laten met welk alcoholisch drankje dan ook. Na het enthousiaste verhaal van m’n huisgenootje, die het al eerder had gedaan (‘Ik ben vijf kilo afgevallen, m’n huid was veel gaver en ik voelde me zóveel fitter!’), besloot ik me er ook maar eens aan te wagen. Samen met diezelfde huisgenoot (die me uiteindelijk met de uitspraak ‘Mensen complimenteerden me de hele tijd!’ over de streep trok), ging NOvember van start. Just say no!

Zodra mijn omgeving wist dat ik een maand lang alcoholische versnaperingen links zou laten liggen, werd duidelijk dat een goede ruggengraat de komende tijd van pas zou komen. Werkelijk iedereen vond dit vroegtijdige goede voornemen hilarisch, maar vooral onnodig. Zelfs mijn ouders, die mij normaal regelmatig op mijn hart drukken dat ik vooral ‘niet zoveel moet drinken’, vonden geheelonthouding blijkbaar een stap te ver gaan. Zo had mijn vader al een herstbokje voor me klaarstaan toen ik in het weekend thuiskwam. Bedankt voor de support pap!

Pas als je tegen alle alcohol ‘nee’ moet zeggen, merk je hoe vaak er eigenlijk gelegenheden zijn om te drinken en hoe moeilijk het moet zijn voor Anonieme Alcoholisten om hun leven lang nee te zeggen. De eerste paar dagen wordt het me door m’n vrienden (en duivelse vader) niet makkelijk gemaakt en wordt het uithoudingsvermogen goed getest. Zo staat een glas Baileys met ijs mij op dag drie verleidelijk aan te kijken, die ik, na r een halfuur durende staarwedstrijd, toch maar over de glazen van m’n vriendinnetjes verdeel.

Na enkele dagen kan ik aan niets anders dan goudgele rakkers en rode wijntjes denken. Toch sla ik drankje na drankje af en is mijn flesje water m’n beste vrind. Drie weken lang gaat het perfect. Voor m’n gevoel is mijn huid een stuk rustiger, zit ik strakker in m’n vel en beginnen de complimentjes binnen te stromen. Maar net als met zoveel dingen in mijn leven blijk ik ook in dit geval niet het type mens te zijn dat iets tot een goed einde kan brengen. Met nog maar één week te gaan drink ik heel per ongeluk een glas rode wijn. Maar hee, in my defense, het was na yoga en ik was helemaal zen. Je moet altijd je oergevoel volgen en dat oergevoel bleek na yoga gewoon te verlangen naar een goed glas wijn. Wie ben ik om daar nee tegen te zeggen?

Na dat glas wijn was het hek van de dam. De laatste week beloon ik mezelf uitgebreid voor mijn goede gedrag van de eerste drie weken. Met wijn. Veel wijn. Ik word er wel meteen voor gestraft, want een gigantische kater volgt. Karma is een enorme bitch.
Ondanks mijn falen kan ik wel zeggen dat ik tegenwoordig een stuk minder drink. Dat kan natuurlijk ook veroorzaakt worden door het feit dat ik ouder word en niet meer tegen ook maar de kleinste hoeveelheid alcohol kan, maar toch. Na mijn lippen weer regelmatig aan een glas alcohol gezet te hebben, merk ik dat mijn huid weer iets onrustiger is geworden en mijn lichaam weer iets is opgezwollen. Mijn omgeving is trouwens nog steeds verbaasd dat ik het drie weken heb volgehouden en ik ben er nog steeds van overtuigd dat er een complot was om mijn experiment te laten falen.

Voor iedereen die nu het idee heeft om ook een detox te doen na de Bourgondische feestmaand december: Ik raad het aan. Zorg wel dat, als je moeite hebt dingen tot een goed eind te brengen, je de detox-tijd wat korter maakt dan een maand. Dan is de kans kleiner dat je uiteindelijk teleurgesteld raakt in jezelf. Zoek ook een maatje (zie, het is net Anonieme Alcoholisten). Al is het alleen al om je beter te laten voelen als zij eerder zwichten voor alcohol dan jij.