Een schreeuw uit Kyiv: Anatoliy’s brief
Foto door Maksymilian Przybylski
Op 27 februari kwam de internationale gemeenschap in Groningen samen om hun solidariteit met het Oekraïense volk te uiten. Volgens de organisatoren kwamen naar schatting 3000 mensen opdagen bij het protest, waarnaast vele anderen hun stem toe in andere steden in Nederland, en elders in de wereld lieten horen. De meerderheid van de sprekers in Groningen waren lokale studenten uit Oekraïne, en Maria is een van hen. Zij was een van de laatsten die aan het woord kwam, en gebruikte het platform om de ervaringen van haar vrienden en familie te delen. Zo deelde zij brieven die door hen geschreven waren, waarvan één in het specifiek uitblonk: de brief die haar opa schreef vanuit belegerd Kyiv, een brief specifiek geschreven om tijdens het protest voor te lezen. Maria gaf de redactie van de Studentenkrant toestemming om de brief op ons platform te delen.
Een kunstenaar schildert een prachtig beeld – genadeloos verscheurd. Een beeldhouwer maakt een kunstwerk dat de adem wegneemt – genadeloos verpulverd. Een kind maakt een zandkasteel van zijn dromen – genadeloos verpletterd, door de rubberen laars. De dader is een barbaar. Mijn hart is verscheurd, het doet mij pijn om te kijken naar de verwoeste woningen, scholen, peuterspeelzalen en ziekenhuizen. 40 jaar van mijn leven heb ik gebruikt om deze plekken te bouwen. In die veertig jaar zijn de wonderen van Kyiv gebouwd. Obolon, Troyeshyna, Teremky, Bilychi, Poznyaki, Vynogradar.
Wie gaf Poetin en zijn volgers het recht om onze hoofdstad, onze parelsteden, onze dorpen te verwoesten, te verpletteren, te verscheuren? Niemand. Hij (Poetin) is een “vredestichter”. Hij verzekert ons dat hij niet de schuldige is, hij heeft nou eenmaal zulke vervelende buren. Tsjetsjeen vecht tegen Tsjetsjeen, Georgiër tegen Georgiër, Moldaviër tegen Moldaviër, Belarus tegen Belarus, Oekraïener tegen Oekraïener. De enige manier om vrede te brengen in Europa is als de Russen hetzelfde doen: Rus tegen Rus. In Poetin’s Rusland hebben ze een gezegde: nravitsya ne nravitsya, terpi moya krasavitsa. Of je het leuk vind of niet, van mijn schoonheid moet je genieten. Misschien moet iemand Poetin vertellen wat de Russen nog meer zeggen: nasil’no mil ne budesh. Schoonheid kan je niet afdwingen.
Er is zo veel wat ik tegen mijn familie, vrienden uit het verleden, en kennissen uit Rusland zou willen zeggen. Ik schrijf deze brief in de buitenstad van Kyiv, onder het geraas van de raketten, het geweld van de bommen, de hitte van het vuur. Ik wil mijn gedachten overbrengen naar het volk van Nederland, een prachtig en fascinerend land wat ik vaak heb bezocht, waar ik mensen uit de hele wereld ben tegengekomen. Eenieder die ik hoor, verspreid mijn woorden, deel ze met iedereen die wil luisteren. Vertel ze wat oorlog echt is, zodat wij gezamenlijk dit vreselijke woord uit ons vocabulair kunnen wissen. Zorg ervoor dat jullie nazaten het alleen kennen uit het woordenboek. Ik vraag dat deze brief aan jullie voorgelezen wordt door mijn kleindochter Maria. Ja, jullie kijken naar een echte “fascist”. Deze prachtige vrouw die voor jullie staat is volgens Putin een afschuwelijke nazi, die niets verdient behalve de dood. Schande.
Ik heb geschreven wat ik wilde zeggen, en jullie hebben mij gehoord. Het verzacht mijn pijn, stelt mijn ziel gerust. Jullie hebben mijn pijn gedeeld, en daar ben ik jullie dankbaar voor. Lang leve allen die van vrede houden. Glorie aan Oekraïne.
Veel liefs,
Jullie Nazi, Anatoliy.
27 februari, 2022.
Deze brief is maar één van de vele schreeuwen van onschuldige Oekraïeners, wiens levens verscheurd zijn door een enkele beslissing die buiten hun controle en wil genomen is. Wanneer ik mijn gevoelens hierover probeer te omschrijven komen mij de woorden tekort. Hoe kan ik in een paar zinnen iets onbeschrijvelijks uitleggen? Hoe kan ik mijn mening geven zonder de aandacht af te leiden van de brief van Anatoliy? Hoe kan ik spreken wanneer het niet mijn plaats is om iets te zeggen? Hoe kan ik dit overbrengen zonder de stem van de slachtoffers weg te nemen?
Toch is stilte geen oplossing. Hierom zal ik de tijd nemen om binnenkort een column te schrijven over de internationale reactie over de oorlog, om zo toch een beeld te schetsen van een verhaal dat niet van mij is.
Hieronder kan je links vinden voor geverifieerde informatiebronnen, evenals links naar inzamelacties voor het volk van Oekraïne.
Donaties:
Humanitaire hulp voor Oekraine
Nieuws:
Stand with Ukraine Instagram: @withUkraine
Stand with Ukraine Telegram: http://t.me/with_ukraine
Directe Hulp: