Recensie: Chihuly in het Groninger Museum

Chihuly: Een oase van kleur, Chihuly in het Groninger Museum

Je loopt een schaarsverlichte kamer binnen met een doorkijk naar een blauwpaars schilderij en in het midden planeten in een berg gebroken glas. Het is een net zo overweldigend als sereen beeld. Trouwens een van de weinige serene beelden in de nieuwe winterexpositie van het Groninger Museum van Dale Chihuly.

De Amerikaanse glaskunstenaar wil met deze expositie mensen verwonderen en dit doet hij met de organische, doch vervreemdende vormen van zijn sculpturen. De expositie bestaat uit een aantal grote installaties, vaak ter grootte van een kamer, en een nog groter aantal sculpturen. Het is een overzicht van al zijn werk en gaat terug tot de jaren-’80.

De tentoonstelling is ingericht als een ontwikkelingstijdlijn in zijn werk. Op de eerste verdieping bestaan de eerste vier kamers uit kleine sculpturen die aan vazen doen denken. Zijn interesse in native American culture komt veel terug in zijn weefachtig geschilderde sculpturen. Deze speciale techniek, de threads pickup technique, heeft de kunstenaar zelf ontwikkeld en bestaat uit het oppakken van kleine draadjes glas met het hete geblazen glas. Een gang in het midden van de verdieping wordt gevuld met schetsen die Chihuly per fax verzond naar collega’s over de hele wereld.

In deze fase bevatten de kunstwerken allemaal open ruimte terwijl Chihuly in zijn latere werk vooral ruimte om de kunstwerken heen bouwt. Zoals in de grote hal waar Mille Fiori, duizend bloemen, staat; een oase aan kleur en vorm van manshoge en tweemanshoge glazen bloemen. Deze installatie is ontworpen als binnentuin.

Naast glas werkt Chihuly ook met andere materialen waaronder tl-verlichting. Zijn installatie met verschillende kleuren tl-licht lijkt bijna voor zijn plek op het dak van het museum gemaakt. In de laatste hal van de eerste verdieping bevind je je ineens tussen de tentakels en dan lijkt het werk ineens uit een catalogus voor kitsch te komen.

Tegenwoordig blaast Chihuly zelf nog amper glas. In 1976 is hij zicht aan één oog verloren waardoor dat nog moeilijk gaat. Op zijn werkplaats lopen allemaal verschillende werknemers rond die onder zijn directie ‘Team Chihuly’ vormen.

Naast de grote trap hangen glazen bloemen over de hele wand wiens glasschaduwen het werk een belangrijke tweede dimensie geven. Op de bovenste verdieping bevinden zich twee installaties. Aan de linkerhand hangen twee ‘kandelaren’ en staan twee kerstboomachtige torens allemaal bestaande uit glazen stekels. Aan de rechterkant staat het topstuk van de tentoonstelling: twee oude boten, gevuld met glassculpturen, omringd door kleine sculpturen en grote korrels grind. Het is een prachtig kleurrijk stuk dat amper tot zijn recht lijkt te komen in de te open en belichte ruimte. Een echte tegenvaller aan het einde van de expositie.

Toen Andreas Blühm, de directeur van het Groninger Museum, Chihuly vroeg om een expositie te organiseren, zag hij dit als een goede kans om een onbekend publiek aan te spreken. Ondanks grote bekendheid in Amerika is de kunstenaar in Europa vrij onopgemerkt gebleven. Deze show is dan ook zijn grootste ooit in Europa.

Over het algemeen is het een vrolijke tentoonstelling waarin kleur de hoofdrol speelt. Hoewel niet ieder stuk de ruimte heeft gekregen die het verdient, lijken andere stukken perfect op de speelse manier geplaatst die Chihuly’s kijk reflecteren en is het zeker de moeite waard om voor 5 mei even langs het Groninger museum te wippen. Dat is trouwens gratis voor studenten hè! ☺

Fun facts over Chihuly:

– Dale heeft z’n oog verloren in een auto-ongeluk. Hij ziet hierdoor geen diepte en dat maakt glasblazen moeilijk.

– Het plafond in de studio van Chihuly moest verhoogd worden om de installatie bij de trap te kunnen maken in Amerika.

– Tijdens de reis was maar een van de kunstwerken gebroken. Dale: ‘’Zo weinig is er nog nooit kapot gegaan.’’