Leuke Instagramfoto’s! – maar heb je eigenlijk wel iets goeds gedaan?

Vrijwel in iedere klas zit tegenwoordig wel iemand die, in een zomervakantie of tussenjaar, vrijwilligerswerk in het buitenland heeft gedaan. In Thailand Engels leren aan arme kindjes lijkt het meest in trek, maar ook lesgeven in Afrika, en weeshuizen bouwen en schilderen doen het goed. Vaak zijn de mensen die dit doen studenten, en vaak betalen ze flinke bedrage per week of maand om dit werk te mogen doen. Verschillende kleine organisaties zorgen dan dat er een klasje is dat jij les mag geven. Of een weeshuis dat je mag schilderen.

Echter, uit recent onderzoek van Unicef blijkt dat 92% van de wezen in Sri Lanka, en 75% van de wezen in Cambodia nog gewoon ouders heeft. (https://www.unicef.nl/bescherming/weeshuizen-en-vrijwilligerstoerisme)

Hoe komen ze dan in dat weeshuis vraagt u zich af? Ook daarvoor moeten we terug naar de kleinere organisaties die deze vrijwilligers werk reizen organiseren. Unicef heeft er zelfs een term voor: Vrijwilligerstoerisme. Dit betekent dat er lang niet altijd in het belang van de kinderen wordt gehandeld. Een voorbeeld hiervan is dat kinderen bij hun ouders worden weggehaald om een weeshuis te vullen, dat jij vervolgens lekker kunt schilderen. Je betaalt dan ook nog even een flink bedrag per week, waar de eigenaren van het “weeshuis” lekker van kunnen leven. Ook gebeurt het vaak dat kinderen Engelse les krijgen van studente. Hier wankelen meerdere dingen aan. Hebben deze kinderen er iets aan Engels te spreken? Als enige in hun dorpje? Ik vraag me ernstig af of je ze niet beter kunt leren hoe ze zelf op een duurzame manier hun dorp vooruit kunnen helpen, bijvoorbeeld door te leren bepaalde dingen te verbouwen of door te leren waterputten en waterzuiveringsinstallaties te maken. Bovendien, als niet gekwalificeerde docent, leer je ze dan echt iets? En dan is het ook nog zo dat desbetreffende studenten vaak hun sociale media volgooien met schattige foto’s met kindjes, en terugkomen met het idee dat ze echt iets belangrijks hebben gedaan. Maar voor wie doe je het nou? Zou je die kinderen ook willen helpen als er niemand langs de zijlijn stond te klappen?

Organisaties als Unicef en de VN raden dan ook sinds kort allerlei soorten vrijwillgerstoerisme af, omdat het niet in het belang van het kind is. Ik denk dat een hoop van deze reizen voornamelijk jezelf een goed gevoel geven, een mooie vakantie, een hoop complimenten en het idee dat je iets wezenlijks hebt gedaan. Als je nou nog steeds iets goeds wil bijdragen, wordt dan vrijwilliger bij je lokale voedselbank, breng je zieke oude buurvrouw wat eten, of ga eens langs bij het leger des heils. Staat wat minder mooi op Instagram, maar je hoeft er niet de halve wereld voor over en er wordt nergens een kind voor jou bij zijn of haar ouders weggehaald. Denk er maar eens over na.