Ik ben fucking awkward
Je hobbelt nietsvermoedend de supermarkt binnen wanneer je haar het pindakaas-assortiment ziet bestuderen. “O ja, die chick, daar hoef ik nou niet echt mee te praten”. Snel duik je het hoekje om en kijkt voorzichtig of de kust veilig is. Te laat, toch oogcontact, paniek! Vanaf dat moment ben je gedegradeerd tot prooi in de supermarkt-editie van Pacman. Je faked nog liever bij de kassa een serieus incontinentieprobleem, zodat je het personeelstoilet in kan duiken, dan dat je een ongemakkelijk gesprek moet aanknopen dat nog stroever is dan het geslachtsdeel van je menopauzale moeder.
Awkward zijn. Het is voor jou net zoiets als Herpes Genitalis: je draagt het altijd en overal bij je en het steekt op de meest ongelukkige momenten genadeloos toe. Was het maar seksueel overdraagbaar. Dan was je tenminste niet de enige die disfunctioneert tijdens onverwachts high-fiven en “insgelijks” roept terwijl de ober je eet smakelijk wenst.
Waarom moeten we zo nodig awkward zijn? Ty Tashiro, een wetenschapper gespecialiseerd in sociaal ongemak (ja, echt!), vertelt aan Vice: “In de tijd van de jagers-verzamelaars was het besluit met wie je contact zou leggen, en met wie je tijd zou doorbrengen, een beslissing van leven en dood.” Je leven was, kort, kostbaar en kwetsbaar, dus iedereen die je toeliet binnen je sociale netwerk moet goed functioneren binnen de groep. En dus zijn we extreem gevoelig geworden voor het oppikken van sociale afwijkingen. Op deze manier konden we vroeger mensen eruit pikken die zich niet aanpasten aan de groep of deze zelfs zou verraden.
Na het eindelijk je ongemakkelijke pacmangesprek bij de ingang te hebben afgerond, sprint je opgelucht weg. Maar uiteraard kom je elkaar nog drie keer tegen. Je haalt in paniek je grote vriend Mr. iPhone uit je zak en begint er met volle focus op te loeren. Gewóón doen alsof je haar niet ziet. Maar blijkbaar is deze sociale godin nog niet klaar met jou en komt vol enthousiasme weer op je af stampen. “Hee, alweer! Wat toevallig! Kunnen we net zo goed samen boodschappen doen, haha.” Ha-ha…? Fucking awkward!
Maar sociaal awkard zijn heeft ook zo zijn positieve kanten. Uit onderzoek van de Universiteit van California Berkeley blijkt dat mensen die sociaal awkward zijn, juist als aantrekkelijker worden gezien. Dus kijk lekker naar je nagels tijdens je date, kraam volkomen ongepaste verhalen uit, laat een olijf uit je mond vallen en krijg een kop als een vuurtoren. Blijkbaar maakt dat je éxtra sexy.
Vooruit, nóg een gratis tip dan. Je hebt het namelijk al moeilijk genoeg met je laagsociale zelf: alcohol is niet de oplossing! Het lijkt misschien volkomen logisch en gerechtvaardigd om bij welke sociale gelegenheid dan ook naar de fles te grijpen. Alcoholische spraakelixers lijken je telkens weer acuut te genezen van gebrek aan gepaste gespreksstof en maken van jou plotseling de ster van het feestje. Ten eerste: nee, niet waar. Iedereen vindt je fucking irritant wanneer je voor de zesentachtigste keer over je autistische hamster begint. Maar dat terzijde: dat jij op Vrijmibo’s of eenentwintig-diners ineens wèl zomaar op mensen afstapt, komt niet doordat je sociaal-gehandicapte hersenfuncties zijn ondergedompeld in drank. Het enige dat de alcohol doet, is je wat minder kritisch laten zijn op je eigen gedrag (ja, dáárom stond je laatst zonder onderbroek in de Chupito’s).
Je vergeet om eerst honderd keer na te denken over je grap of je vraag, maar flapt het er gewoon uit. Het zit er dus wel! Die spontane lach, die zeer geslaagde high-five en dat totaal irrelevante ditjes-en-datjes-praatje, you suddenly nailed it! Nu is de kunst een gesprek van hetzelfde lage, inhoudsloze niveau te voeren als je de volgende ochtend brak naast deze persoon staat boven de bak met ham-kaas croissants in de Albert Heijn.
Het vergt wat jaren van oefening en ongemakkelijke stiltes, maar ooit is het moment daar. In plaats van je hoofd te verstoppen in de croissantjesbak en vanuit daar onverstaanbare excuusjes te murmelen, zet je een glimlach op en vraagt vol enthousiasme: “Ben je nog brak?” Dat ging soepel! Maar resultaat wordt uiteraard alleen behaald búíten de comfort-zone, dus om echt op de proef te worden gesteld, kom je elkaar buiten de supermarkt weer tegen en loop je ook nog eens dezelfde kant op. Maar waarom je in allerlei bochten wringen om onder het ongemakkelijke moment uit te komen? Geniet ervan, zie het als een kans om te lachen en vooral: omarm de awkwardness. “Haha, dit is awkward! Nu echt doei!”.