Vrijdag bij de USVA
Het open podium dat op de avond van 24 november plaatsvond in het theater van de Usva voldeed niet aan de verwachtingen die wij van tevoren hadden, namelijk dat het een samenwerking was van de Usva en VRIJDAG en dat er vooral studenten zouden zijn. Het evenement bleek georganiseerd te worden door VRIJDAG. De Usva voorzag slechts in het podium.
‘VRIJDAG is het huis van de amateurkunst voor Groningen,’ aldus de website die wij even snel checkten om te zien waar wij mee te maken hadden. ‘VRIJDAG ondersteunt en stimuleert kunst maken in de vrije tijd in stad en provincie.’ De organisatie ontstond in 2014 uit een fusie van verschillende culturele instellingen en organiseert het hele jaar door verschillende activiteiten.
Na de valse start wisten wij nu waar we mee te maken hadden en konden wij ook verklaren waarom de foyer voor zeker driekwart vol stond met stadjers. Nadat wij iets te drinken hadden gehaald in het café togen wij naar de theaterzaal. De voorstelling begon om half negen en ik had het idee dat de zaal verkeerd om stond opgesteld: de lichten stonden op de tribune in plaats van op het podium.
De presentator van de avond, Wabbesch Wabbesch, trapte het geheel lekker ad rem af en begon direct met het in de zeik nemen van de deelnemers. Het zag ernaar uit dat dit een topavond zou worden. Helaas wel wat verkort omdat drie van de acht acts niet waren komen opdagen.
De eerste act was een singer-songwriter die vier songs ten gehore bracht. Zijn drie eigen songs zaten vol met humor en zaten slim in elkaar. De cover in het midden was het minst en had hij beter weg kunnen laten. Tijdens de laatste song had er een Bob Dylanesque harmonicasolo moeten komen, maar de harmonicastandaard om zijn nek viel naar beneden. Gelukkig werd dit scattend en met humor (da ba da ba da the show must go on) opgevangen.
De tweede act was een cabaretstuk van iemand die de middelbare school nog niet was ontgroeid. Mijn metgezel en ik vonden dit deel vooral intens ongemakkelijk (vooral de vergelijking tussen het vrouwelijk geslachtsorgaan en een molshoop), op een enkele sterke grap na. Ook werd de lengte van zijn act gehalveerd omdat zijn leuke assistente (die hij uit het publiek haalde) anders reageerde dan hij had gehoopt. Snel door naar de volgende act dus.
‘Pitch Perfect zonder de snelle danspasjes en coole lichtshow’ was de beste manier om de volgende act te omschrijven. Dit a capellakoor bestaande uit vijftigplussers zette een sterk optreden neer, beginnend met Jungle Book’s The Bare Necessities. Hilarisch was het dansje bij Yellow Submarine, waarbij één vrouw met haar arm een periscoop uitbeeldde en de rest van het koor de golven van de oceaan.
De vierde act was afkomstig uit Noord-Brabant en was in feite een man die karaoke deed. Everything en Sway van crooner Michael Bublé en Zij van Marco Borsato passeerden de revue. Het eerste nummer was erg goed. Helaas ging het bij Zij helemaal verkeerd. De hoge noten werden niet gehaald en dat was funest voor dit nummer. Een tip voor de karaokeman: lekker blijven croonen en een imitatie van Marco’s vocale kracht achterwege laten.
De finale was ook weer cabaret. Een 30-jarige vrouw die het eerst over haar relatie en daarna over de #MeToo-discussie had wist het publiek af en toe goed aan het lachen te maken. Vooral met haar verhaal over #YouToo, dat te bizar voor woorden was. Het is een idee van een groep vrouwen om op een afgesproken moment allerlei wildvreemde mannen te gaan betasten om te laten zien hoe het voor een vrouw is als zij ongewild wordt betast. De cabaretière had er zelfs een liedje bij gecomponeerd, wat het geheel goed afmaakte.
Al met al was dit een leuke avond waarbij wij ons prima hebben vermaakt. Het bood ook zeker stof om nog lang over na te praten. Een geslaagd open podium voor VRIJDAG en de Usva!