Kletsen met de Conducteur

Sneeuw. Overal sneeuw. In Zwolle ten minste. Ploeterend en drie keer bijna op mijn bek gaand fiets ik naar het station en kom als een soort van sneeuwpop aan. Helemaal onder de sneeuw en doorweekt. Echt zin om zo in de trein te gaan zitten.

Enigszins chagrijnig loop ik naar de trein en neem, als enige, plaats in een coupé. Dan begint de trein te rijden. “Huh?!”, denk ik, “waarom zit er niemand in de trein?”. Even later komt de conducteur langs. “Ha, er is toch een reiziger. Ga je mee in de eerste klas zitten? Er is toch niemand.” Daar zeg ik zeker geen nee tegen. Ik heb namelijk nog nooit in mijn hele leven in de eerste klas gezeten. Blijkbaar dacht iedereen dat er geen treinen rijden met al die sneeuw. Plottwist: toch wel, van Zwolle naar Groningen.

Als ik me in de eerste klas geïnstalleerd heb (wat een ruimte! En zo gezellig! Chille stoelen!) komt de conducteur tegenover me zitten. Ik ben nieuwsgierig: wat maakt hij als conducteur zoal mee? “Het is natuurlijk veel meer dan alleen kaartjes knippen,” vertelt hij. “We gaan over de dienstregeling en moeten zorgen voor orde in de trein. En als er incidenten gebeuren, zijn wij helaas de eerste die moeten gaan kijken.”

Het is natuurlijk niet leuk om bij die incidenten als eerste de trein uit te moeten. “Nee, wat je ziet, is vaak niet mooi,” vertelt de conducteur. “Ik heb twee keer een aanrijding met dodelijke afloop meegemaakt, maar ook vaak genoeg dat iemand nog wel leefde. Dat is dan een geluk bij een ongeluk.”

Gelukkig zitten er ook genoeg andere kanten aan het conducteur zijn. “Ik heb vaak genoeg heel hard moeten lachen om wat ik aantrof in coupés.” Een voorbeeld: mensen die besluiten dat het een geniaal idee is om bepaalde fysieke handelingen te verrichten in de trein. “Tsja, wel een beetje ongemakkelijk als je dan binnen komt lopen. Ik heb wel eens gehad dat ik alles zag. Werd ik niet supergelukkig van.”

Het meest bizarre wat hij ooit wat betreft seksuele handelingen heeft meegemaakt: “Een man die net zijn partner had eh… plezierd met zijn hand. Ik kwam binnen, en zag dat. Maar ik wilde wel kaartjes zien. Helaas moest de man de kaartjes pakken, en laten we het erop houden dat zijn handen nog niet helemaal schoon waren…” Op de een of andere manier denken mensen dus dat het een súpergoed idee is om seksuele handelingen te verrichten tijdens een treinreis, terwijl de conducteur altijd binnen kan komen lopen. Waarom is me een raadsel, maar goed.

Ook besluiten collega’s wel eens met elkaar een hokje in te duiken. “Met rode wangen kwamen ze dan weer naar buiten. Was dat ook gelijk duidelijk,” zegt hij lachend. Maar verder heeft hij er niks op tegen. “Als collega’s dat willen doen, moeten ze dan lekker doen. Er gebeuren genoeg dingen in de conducteurswereld die enigszins bizar zijn..”.

Conducteurs mogen dus altijd gratis met de trein reizen. Erg chill, lijkt me. “En je komt door heel het land. Heb je opeens twee uur pauze in Den Haag. Zit je lekker aan het strand op een terrasje.”

Maar het allerleukste aan conducteur zijn? Het sociale aspect. “Lekker met mensen kletsen: of het nou de eerste trein om 5 uur is of de laatste trein om 12 uur, je maakt altijd wel iets mee en komt met nieuwe verhalen thuis.” Dat weegt dus op tegen de nadelen? “Zeker. Ik zie dit mezelf nog heel lang doen.”