“Schelden doet geen zeer” – homoacceptatie in Groningen

Door de speakers van gaybar de Rits schalt een nummer van Ariana Grande. Vlaggetjes met de kleuren van de regenboog hangen aan de muren en discolampen zetten de kroeg in een roze gloed. Het is karaokeavond in de bar, in het kader van de Regenboogweek. “Iedereen is hier lekker gek,” vertelt een klant van de Rits. “Ik kan hier helemaal mezelf zijn.”

Van 8 tot en met 15 oktober 2017 is het Regenboogweek in Groningen. Er werden in deze week verschillende activiteiten georganiseerd in het kader van diversiteit in de gemeente Groningen. Door heel Nederland worden deze week activiteiten georganiseerd door lokale homo – en jongerenorganisaties. Er wordt stil gestaan bij de emancipatie en integratie van homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders (LHBT) in Nederland.

Stichting LGTB Groningen organiseert de Regenboogweek. “Zo’n week is nog steeds hard nodig. Wij streven naar 100% gelijkheid en dat is er nog langer niet,” vertelt Jikke van Deelen, medewerkster van de stichting. “Neem bijvoorbeeld alleen al dat als je vertelt dat je een relatie hebt, dat mensen er onmiddellijk vanuit gaan dat dit met iemand van het tegengestelde geslacht is. Mensen staan er niet bij stil dat iemand ook op hetzelfde geslacht kan vallen.”

“Heel veel homo’s durven niet in het openbaar volledig zichzelf te zijn,” vertelt John Herder, barman van de Rits. Hij heeft een shirt met regenboogkleuren aan, waarop “keep calm & be proud of who you are” staat. “Ik heb schijt aan alles. Ik doe mijn eigen ding. Ik word nog weleens nageroepen met “vieze homo” of “flikker”. Maar schelden doet toch geen zeer.”

Nederland behoort tot de landen in Europa die het meest positief over homoseksualiteit denken, blijkt uit een onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau in 2016. Maar in Nederland worden twee zoenende mannen of vrouwen nog steeds als aanstootgevender ervaren dan een zoenende man en vrouw. “Ik zal mijn theoretische partner in het openbaar nooit uitgebreid gaan zoenen,” vertelt Björn Dost, zittend aan de bar van de gaybar. “Al is het maar om de blikken die je dan toegeworpen krijgt. Die werken echt ontmoedigend.”

“Als je geen grijze muis bent als homo, is de kans groot dat je in elkaar wordt geflikkerd,” vertelt een stamgast bij de Rits. Het aantal horecazaken voor homo’s in Groningen is de afgelopen jaren sterk afgenomen. “De relaxte sfeer is voorbij. Mensen gaan minder snel naar een gaykroeg, want ze zijn bang om klappen te krijgen als ze hier een stap buiten de deur zetten.” Een andere klant voegt toe: “En dat terwijl we ons daar veilig voelen. In de homokroegen is geen agressiviteit.”

Driekwart van de homo’s, lesbiennes, transgenders en biseksuelen in Groningen heeft weleens te maken met geweld of scheldpartijen, vertelt van Deelen. “Homo is een van de meest gebruikte scheldwoorden op sportclubs, op middelbare scholen en op straat.” Volgens haar wordt er maar weinig aangifte gedaan door slachtoffers van homohaat. “Omdat ze zo vaak met de negativiteit over homoseksualiteit worden geconfronteerd, gaan ze normaal vinden.”

Buiten bij café de Rits wappert de regenboogvlag. “Mensen zullen hier nooit aangekeken worden op hun geaardheid, gedrag of kleding,” vertelt Herder. Hij tapt nog een biertje. “Nu nog hopen dat dat ooit overal kan.”