Stroopwafels bakken voor het goede doel

De enige commissie die al langer bestaat dan Panacea (studievereniging van Geneeskunde) is de MASH. In 1977 heeft Willem Nugeteren, een Nederlandse arts, deze commissie opgericht, waar die het vervolgens een aantal jaar later heeft overgedragen aan de studenten van Panacea. Nu, bij tijden van schrijven, viert de MASH alweer zijn 40-jarige feestje. Zonder Willem, maar wel met negen andere enthousiaste Geneeskundestudenten. Wij spreken met drie van deze goeddoeners, op de vroege maandagochtend.

Onder het genot van een bakkie pleur nestelen we ons in de faculteit van Geneeskunde waar Jesse, Steven en Hendrea mij alles vertellen over hun MASH. De MASH? Ja de MASH, ook wel de Medical Aid by Student Help genoemd. Een commissie die gevuld wordt door negen studenten, die zich twee jaar lang bezighouden met het helpen van anderen. Deze commissie zet zich namelijk al sinds jaar en dag in voor het Turania ziekenhuis in Tanzania, waar zij een aantal keer per jaar kilo’s met oud medisch materiaal die kant op sturen. Alhoewel, oud…
De meeste producten die de MASH gedoneerd krijgt uit verschillende afdelingen van het UMCG, Martiniziekenhuis en andere instanties, zijn doorgaans nog van goede kwaliteit, maar worden hier in Nederland zonder pardon weggegooid omdat de houdbaarheidsdatum verstreken is. Niet zo gek, want het is nou eenmaal een protocol waar niet van afgeweken mag worden, maar wel enorm zonde. Én iets wat zeker niet strookt met duurzaamheid als hot topic tegenwoordig. Jesse: ‘De meeste van deze spullen worden veel eerder weggegooid, dan wanneer ze echt kapot zijn. Dit is zeker in de zorg van toepassing. Wij krijgen jaarlijks letterlijk duizenden kilo’s medisch materiaal binnen van goede kwaliteit. Om dit weg te gooien terwijl er plekken op de wereld zijn waar ze met een groot te kort kampen, is in mijn ogen niet goed te praten.’

En het Turania ziekenhuis is zo’n plek waar ze de spullen goed kunnen gebruiken. Zo’n 2 à 3 keer per jaar verzendt de MASH dozen vol met verband, chirurgische apparaten en naalden. Door de kleinschaligheid van dit ‘goede doel’, zijn de lijnen kort, en is er daardoor constante feedback op wat zij daadwerkelijk nodig hebben. Soms komen er namelijk ook spullen binnen bij de MASH die ze in Tanzania niet kunnen gebruiken. Steven: ‘Het is dus van groot belang om contact te houden over de spullen die zij nodig hebben, anders stuur je er alsnog weer afval heen, wat tegen onze filosofie is.’ Hendrea legt mij ook uit dat de ontwikkelingen hier veel sneller gaan dan daar, en dat sommige producten opeens hele andere aansluitingen hebben en daardoor in het Turania ziekenhuis nog niet gebruikt kunnen worden.

Op mijn vraag of het ziekenhuis zonder deze spullen niet had bestaan, antwoordt Hendrea: ‘Ja, die had zeker nog wel bestaan, maar het verschil met Nederland en Tanzania is dat de zorg daar veel slechter geregeld is. Het Turania ziekenhuis is een van de weinige ziekenhuizen die de zorg voor de inwoners daar gedeeltelijk betaalt. En dankzij onze donaties kunnen zij dat ook blijven doen, doordat ze geld besparen op medisch materiaal. Hierdoor blijft kwalitatief goede zorg ook voor de armere bevolking beschikbaar.’

Goed werk wordt er dus verricht door deze negen toppers. En nog eens vrijwillig ook. De leden van de MASH houden er zelf namelijk niks aan over en moeten creatief zijn met het ophalen van geld. Bij het horen van de kosten voor het verzenden van pakketten vol medisch materiaal slaat mijn hart even een slagje over. Die zijn namelijk niet voor de poes. Hoe ze aan het geld komen? Die bakken bij de Appie, waar je, je emballagebonnen in kan doen, maar altijd negeert omdat je hiermee zelf nog net een brood kan kopen, dat geld gaat (onder andere) naar de MASH. Maar ook zelf zijn ze niet te benauwd om zich in het zweet te werken. Was jij op een bepaalde decemberdag in het prachtige Rijssen, dan kan het dat je wat sexy dokters met warme stroopwafels bent tegengekomen. Maar ook rommelmarkten gaan ze niet uit de weg. Dat noemen wij nog eens creatief boekhouden.

Maar naast geld ophalen moeten de spullen natuurlijk ook nog opgehaald en gesorteerd worden. Met een lidmaatschap in deze commissie is het dus niet de bedoeling dat je op je lauweren kan gaan rusten. Gelukkig heb ik me laten vertellen dat het wel erg gezellig is, en dat een beetje rust op zijn tijd met commissieweekenden wel snor zit. En vergaderingen worden ook spontaan leuker met een wijntje of wat erbij. Naast een steentje bij te dragen aan de samenleving is het dus ook gewoon allemaal erg leuk, en is deze commissie met bijna de meeste sollicitaties ook één van de populairste commissies van Panacea. Kijk, dat vinden we nou leuk.

Wat wij ook leuk vinden is dat de 40-jarige verjaardag van MASH niet ongezien voorbij gaat: binnenkort zal er een leuk feestje georganiseerd worden met onder andere oud-leden. En dan maar weer op naar de volgende 40 jaar. Aan het enthousiasme zal het in ieder geval niet liggen. ‘Wij zijn denk ik nu wel met een zeer ambitieuze samenstelling van mensen, waardoor we in korte tijd veel nieuwe contacten hebben weten te leggen. Niet alleen krijgen we al zoveel meer spullen binnen, maar zijn er ook steeds meer sponsors. Het is erg leuk om te zien hoe steeds meer mensen van ons weten en willen helpen, en dat ziekenhuizen ook steeds duurzamer willen worden, en hierin een mooie kans zien. Nu misschien nog een keer een nieuwe opslagplaats, dat zou leuk zijn’, aldus Jesse. En na het bekijken van de opslagplaats van de MASH is dat niet zo’n hele gekke gedachte, groeien is leuk, maar een kamer in een gebouw groeit dan weer niet zo hard mee. Kan gebeuren, maar dat loopt een dezer jaren vast wel eens los.