Recensie: Logan
Vooropgesteld: ik kan met lichtelijke schaamte zeggen dat ik vanaf 2000 elke Marvel-film in de bioscoop heb gezien. Dus ook alle X-Menfilms waarin Hugh Jackman tien(!) keer de rol van de vrijwel onverwoestbare mutant Wolverine op zich heeft genomen. Needless to say was ik enorm benieuwd naar Logan, de film waarvan al vroegtijdig bekend was dat het de laatste keer zou zijn dat Jackman de rol van de meest boze Canadees ooit op zich nam. Later kwam hier nog het nieuws bij dat Patrick Stewart, die de rolstoelracende Charles Xavier vertolkt, na deze film zijn rolstoel aan de wilgen hangt. De film is dus voordat de eerste seconde gepasseerd is al belast met een dubbele zwanenzang, een situatie die de lat voor de film nogal hoog legt.
Als superkritische liefhebber van alles waar ook maar het woord ‘comic’ opgeplempt is, kan ik stellen dat Logan deze verwachtingen ruimschoots overtreft. Ten eerste zijn de actiescènes (waar de R-rating goed van pas komt) bruut, nietsontziend, bloederig, gewelddadig en precies zoals actie in een film hoort te zijn. Toch blinkt de film, ondanks dat het een superheldenfilm is, uit in de stille momenten, waarbij de acteurs op verbluffende wijze hun karakters breekbaar weten te maken. Ik zal ook niet ontkennen dat ik tijdens deze film een traantje heb gelaten tijdens deze menselijke momenten binnen dit absurde X-Menuniversum. Tijdens de film is de hoge spanning en de druk continu aanwezig, maar zelfs dit doet geen afbreuk aan de dialogen op hotelkamers en knusse boerderijen.
Uiteraard beheerst dit niet het leeuwendeel van de film, want afgezien van deze momenten is er een solide plot – een beetje lijkend op The Last of Us en The Road – waarbij Logan het meisje Laura naar een veilige plek moet brengen, op de hielen gezeten door mannen met robotarmen en malafide wetenschappers. Hierin schuilt ook de enige zwakte van de film, de schurken voelen een beetje aan als cardboard cut-outs, wat jammer is voor zo’n afsluitend epos. Desalniettemin is de film een aanrader voor iedereen die met de X-Men is opgegroeid, maar ook voor iedereen die zin heeft in een semi-postapocalyptische tour door de VS met een diepe, rauwe emotionele laag en modder-, moddervette actie. Tot ziens Wolverine, bedankt voor alles.
4/5