Recensie: Brak in de trein

Brak in de trein: een alom bekend fenomeen. Na een avondje net iets teveel wodka’s, sambuca’s of biertjes te hebben genuttigd, word je de volgende dag wakker met hoofdpijn waar je u tegen zegt.  Nadat je je vermoeide, pijnlijke harses uit bed hebt gesleept en je de warme douchestralen over je naar water snakkende hoofdje laat stromen, realiseer je je: je óúders. Je had beloofd om dit weekend naar thuisthuis te gaan, om een willekeurige vaak familiegerelateerde aangelegenheid bij te wonen. Hartstikke leuk natuurlijk, maar die tréín, die stomme trein, hoe ga je die in godsnaam overleven?

 

Treinen met een brakke kop is op zijn zachtst gezegd vrij kut. Op het moment dat de trein wegrijdt van station Groningen, weet je eigenlijk al dat het verschrikkelijk gaat worden en dat je een vreselijke fout hebt gemaakt. De trein gaat veel te hard heen en weer om je überhaupt op iets anders te kunnen concentreren dan je pijnlijke hoofd, en een prullenbakje dat enigszins uitweg kan bieden tot jouw problemen is dusdanig klein dat magen daarin erg moeilijk geleegd kunnen worden.

 

Maar dan, opeens, plotseling, gaat de trein rechtdoor. Je merkt dat je wegzakt in een alcoholcoma en geniet van het wegdoezelen… Totdat er opeens weer een enorme rare hobbel aankomt waardoor je weer volledig wakker geschud wordt. Top, nu voel je je nu slechter dan eerst. Je bent je namelijk nog even lekker door elkaar geschud en bent nu slaperig én misselijk. Het belooft een mooie reis te worden.

 

Voor het geval je denkt dat raampjes je enigszins van frisse lucht kunnen voorzien: fout. Nadat de geur van het toilet, een rottend stuk afval en het frietje satésaus van je buurman je tegemoet zijn gekomen, snák je naar frisse lucht. Echter zijn de raampjes, die jou een beetje kunnen bevrijden uit het mogelijke parfumerie van treinluchtjes waarin je je bevindt, volledig dichtgeschroefd.

 

Er bestaan ook dagen dat de NS gewoon alle brakke studenten in de wereld wil pesten. Het kost je al zoveel moeite om jezelf uit bed te slepen en als je dan net op tijd de trein binnen komt strompelen, is er plotseling geen plek meer. Koortsachtig zoekend naar die ene bevrijdende plek, realiseer je je dat de trein daadwerkelijk vol zit en dat je twee opties hebt: staan, of zitten op de harde trap. Vaak ook nog vlakbij de wc, wat de treinreis nog net iets prettiger maakt.

 

Concluderend, lieve mensen, kunnen we zeggen dat brak in de trein zitten suboptimaal is. Slapen is een optie, maar vaak word je grof gewekt door de trein die plotseling weer heen en weer besluit te gaan op een niets zo zachthandige wijze. Frisse lucht is karig in de trein, maar juist een pré als je brak bent. Ook niet heel chill dus. En als de trein dan ook nog eens vol zit, is de chaos compleet. Dan is het pas echt janken met de pet op.

 

1 vinger.