Recensie: Bodywarmers

Bodywarmers zijn fantastisch, dat weet iedereen. Je torso blijft heerlijk warm onder een dekentje van dons terwijl je nog steeds ongeremd met je armen om je heen kan maaien. Helaas is dit uitermate praktische kledingstuk in dezelfde categorie geplaatst als afritsbroeken en matchende regenpakken van de ANWB: niet al te modieus.

Toch wil ik een pleidooi houden voor de bodywarmer. Als kind heb ik urenlang rondgelopen in een typisch rood modelletje, en nooit heb ik me weer zo vrij gevoeld als toen. Toegegeven, wij hadden vroeger thuis ook allemaal een overal en klompen, terwijl we niet eens een boerderij hadden. Dus misschien heb ik sowieso wel een bijzondere jeugd gehad. Ik verlang terug naar de tijden waar ik nog mijn eigen moestuintje had (nee echt, geen boerderij) en ik de kippen weg moest jagen van mijn opkomende worteltjes (echt niet). Ik bouwde hutten in ons bos (landgoed misschien?) en ben regelmatig een sloot ingeflikkerd wanneer ik erover probeerde te springen. En dat alles in mijn bodywarmer. Het enige wat ik nu heb dat daarbij in de buurt komt is mijn potje narcissen van de IKEA. De moestuin is inmiddels geruimd en heeft plaatsgemaakt voor een tennisbaan (landgoed.) en hoe groter mijn studieschuld wordt, hoe minder ik met mijn armen kan maaien.

Toen de redactie op een zekere avond begon met het afkraken van bodywarmers was het voor mij dus tijd om op te staan en mijn stem te laten horen. Voor mijn vrijheid, volk en vaderland(goed). En voor de bodywarmers.