De guillotine van een duif

Vroeger toen je klein was heb je het vast meegemaakt. Het allereerste afscheid van je goudvis. Hij had geen eten gekregen, de kom was niet goed schoon:  er zijn allerlei redenen waarom je geliefde goudvis stierf. Huisdieren overlijden, dat is inherent aan het leven. Ook studenthuizen hebben er mee te maken dat soms een huishamster of een huiskat overlijdt. Iemand gaat op het beestje staan bij een huisfeestje, hij of zij krijgt het aan de lever of de ouderdom wordt het dier fataal. Er zijn talrijke voorbeelden van studenthuisdieren die op een tragische wijze aan het einde van hun leven zijn gekomen. Maar deze beestjes hebben een goed en leuk studentenleven gehad en meestal sterven ze ook op een vredige wijze. Ja,, studentenhuisdieren hebben een goed leven. Echter, in Groningen is er nog een groep dieren die niet alleen ondergewaardeerd is maar ook op nog veel dramatischer wijze het leven laten.

In onze mooie stad kunnen we ons kapot ergeren aan bruggen die openstaan. Tergend langzaam vaart er dan een boot door de gracht waarbij de brug gepasseerd wordt. In dit ruime tijdsbestek denken vele vogels, vooral duiven, dat de brug een fantastisch zitplekje is. Dit is maar voor even want dan gaat de brug weer omlaag. Heel veel duiven presteren het om in de nok te gaan zitten die weer aansluit op het wegdek. Het is bijna dagelijks het geval dat er weer een duif tussen asfalt en brug vastzit. Bij sommige bruggen is dit geen enkel probleem. Na een claustrofobische ervaring kunnen de meeste na enige tijd weer bevrijd worden. Echter heeft niet iedere duif het geluk aan zijn zijde.

Laatst nog was er een duivenpaartje dat parmantig in de nis van de brug ging zitten. Lachend keken zij naar de plebs die stonden te wachten voor de openstaande brug. De brug kwam omlaag en de duiven dachten in een leuke kermisattractie zijn te beland want ze bleven simpelweg zitten. De brug naderde het asfalt en de brug stopte net op tijd voor de duiven zodat ze nog weg konden huppen het asfalt op. De ene duif greep zijn kans en zette zijn pootjes op veilige grond en stond zodanig op het asfalt. De brugwachter wetende dat er een duif in zijn brug zat was blij verrast en deed de brug helemaal dicht. Hierbij ging de tweede duif ten onder tussen asfalt en brug. De ene duif was hierbij getuige van de executie van zijn levensgezel. Een traumatische ervaring van twintig seconden voor de duif en het toeschouwende publiek. De valbijl van de spijlers zal daar zijn werk hebben gedaan. Een Saw-aflevering die zich voor onze neus afspeelde. De overgebleven duif zat verdwaasd op het asfalt te kijken. Hij roekoede, maar er kwam geen antwoord. Hij keek nog even naar de spleet in het asfalt en vroeg zich klaarblijkelijk af wat hier zojuist had afgespeeld en waar zijn eega was gebleven. Toen vloog hij maar op voordat het verkeer ook aan zijn leven een einde zou hebben gemaakt. Na een paar rondjes rond de brug te hebben gecirkeld vertrok hij. ‘Het ga je goed Duifje’, riep een omstander hem na. Hopelijk heeft het beestje een goede psycholoog. Onze gedachten zijn bij de overleden duif en haar nabestaanden.

Dit soort ongevallen vinden dagelijks plaats. Awareness voor de dooie duiven.