Als twee pubers: het lijsttrekkersdebat van de PvdA

Afgelopen zaterdag barstte in de Energy Barn het derde lijsttrekkersdebat tussen Diederik Samsom en Lodewijk Asscher los. Tot en met 7 december hebben PvdA-leden de kans om op de lijsttrekker van hun keuze te stemmen. De Studentenkrant ging langs om poolshoogte te nemen.

De zaal zat tjokvol geïnteresseerden en de twee kandidaten voor het lijsttrekkerschap werden onthaald als helden. De opzet van de avond doet daardoor enigszins Amerikaans aan: Asscher en Samsom als de sterren van de avond die een grapje niet schuwen en na elk argument op applaus kunnen rekenen. Het publiek zwaait met sjaaltjes en borden met leuzen erop.

Het thema van de avond is duurzaamheid en daar zijn de stellingen dan ook op gebaseerd. Het debat wil in het begin nog niet echt vlotten. De kandidaten zetten zich vooral af tegen andere partijen. De VVD, GroenLinks en PVV worden bekritiseerd, maar de twee lijken de discussie met elkaar niet echt aan te durven gaan.

De stellingen zijn daarnaast ook vaak een open deur. Niemand is tegen duurzaamheid, en dus is de boodschap van beide kandidaten keer op keer: we moeten duurzaam zijn, maar ook zorgen dat er geen banen verloren gaan. In de praktijk betekent dit grotendeels dat Samsom een uitspraak doet waarna Asscher instemmend reageert. De twee zijn erg lief voor elkaar, bevestigt de presentator. Het lijkt haast alsof ze elkaar niet af willen vallen omdat ze bang zijn dat het hun kansen verkleint.

Later weet Asscher echter wel de controle over het debat te grijpen. Hij vertelt persoonlijke verhalen, neemt Rutte en de VVD op de hak en krijgt zo het publiek op zijn hand. Hij maakt ook een in het oog springende vergelijking tussen samenwerking op links en pubers en seks: er wordt veel over gesproken, maar het duurt erg lang voordat het eindelijk gebeurt. Volgens mij kan het debat tussen Asscher en Samsom ook vergeleken worden met pubers en seks: ze willen allebei erg graag, maar of het gaat gebeuren is maar de vraag.