Louis, het boksersneusje van de zalm
Het WK staat voor de deur. Van oudsher vormt dat een uitstekende aangelegenheid voor overblije dagjesmensen met asymmetrische kapsels om lokale kroegen te komen terroriseren met hun Wikipedia-voetbalkennis. Bij voorkeur tijdens de wedstrijd. ‘Baukje, ik heb van de week ergens gelezen dat dat klokje boven in het scherm doortelt tot negentig minuten. Kunnen we de parkeermeter mooi mee in de gaten houden.’
In de rust schroeft zo’n gezelschap vervolgens de dop van de zelf meegenomen koffiekan en worden er Tupperwarebakjes met bokkenpootjes en kaasvlinders tevoorschijn getoverd. Als je een beetje pech hebt, volgt er ondertussen een verhaal over de dochter van de buurman, die dieren kan helen door een ballonvaart met ze te maken. Waar de reis naartoe gaat weet niemand, zelfs Baukje niet.
Tot voor kort waren de Baukjes van deze wereld een nagel aan de doodskist van iedere voetballiefhebber die de verrichtingen van Oranje in de kroeg wilde volgen.
Maar tijdens dit WK zullen de beelden uit Brazilië nóg traumatischer zijn dan de aanblik van een roedel giechelgekke menopauzevrouwen in je stamcafé. En dan heb ik het niet eens over de prestaties van de Oranje-spelers, die hun benen deze zomer in moeilijkere hoeken moeten vouwen dan er op wekelijkse basis in de bunga bunga-bungalow van Silvio Berlusconi gebeurt, om überhaupt de nul te kunnen houden tegen een bonte verzameling Chileense kippenfokkers. Neen, je voetbalplezier zal de komende tijd het meest op de proef gesteld worden door de verschijning van Louis. Louis van Gaal, welteverstaan.
Louis zal tijdens het WK veelvuldig achter een microfoon mogen plaatsnemen om zijn mening over het een en ander te geven. En dat vindt Louis wel fijn. Louis vindt zichzelf namelijk het boksersneusje van de zalm. Louis heeft ook overal verstand van. ‘Hoe je fruitvliegjes weghoudt bij je fruit met deze hitte? Simpel. Spreek ze individueel aan op hun gedrag en laat ze zich focussen op iets anders. Groente bijvoorbeeld.’ Zo pragmatisch is Louis. Laat hem een kwartier los in de plaatselijke supermarkt en hij heeft het hele assortiment opnieuw gerangschikt. ‘Ik heb de crème fraîche tussen de paraplu’s gelegd. Dat is allebei frans namelijk.’
Louis. Hij zal zich de Zonnekoning wanen in Brazilië met al die draaiende camera’s om hem heen.
Eindelijk zullen de ogen van de gehele wereld op hem gericht zijn. Het ultieme Big Brother-gevoel. Alleen is kijken naar Louis een stuk schadelijker voor je dan een heel uur recht in de echte koperen ploert te gaan staan staren zonder te knipperen met je ogen. Bovendien bezit Louis de alarmerende gewoonte zijn gelijk te willen halen door continu met stemverheffing te spreken. Ik sluit dan ook niet uit dat we Louis over een paar weken te zien krijgen, terwijl hij zich een weg baant naar de keuken van het spelershotel om de chef even zijn versie van de waarheid te geven. ‘NEE, EEN VARKENSKOP MOET JE NIET FRITUREN. DIE MOET JE KOKEN TOT DE OREN BEETGAAR ZIJN.’ Soms zet Louis zijn stemverheffingen ook in om extra te benadrukken dat hij een wandelende encyclopedie is. Tijdens een boswandeling in de periferie van Rio de Janeiro moet je er niet raar van opkijken als je Louis tegen de spelersgroep hoort gillen: ‘FOTOSYNTHESE IS EEN PROCES DAT ZICH LAAT KENMERKEN DOOR EEN SCHAKERING VAN NATUURLIJKE ELEMENTEN. DIE BOSUIL DAAR PROFITEERT DAAR NADRUKKELIJK VAN. DAT ZIE JE AAN DE STRUCTUUR VAN ZIJN VEREN.’ Ook dat is Louis.
Maar ondanks dat de gemiddelde Braziliaanse sloppenwijk een gemoedelijker voorkomen heeft dan onze bondscoach, kijk ik er toch wel stiekem naar uit om hem tijdens het WK met een zelfingenomen blik te zien staan voor een bataljon journalisten na een kansloze nederlaag tegen Australië. Want Louis is nou eenmaal het boksersneusje van de zalm.