Poland Calling? Interactieve collegezalen minder nuttig dan gehoopt
De beleidsgenieën van de RUG hebben een nieuwe put zonder bodem gevonden waarin ze de zakken met ons zuur geleende collegegeld kunnen leeggooien, namelijk: ‘shared lecturing’. Dit videoconferentiesysteem moet ervoor zorgen dat men in Groningen interactieve colleges van over de hele wereld kan volgen. Zo kunnen wij studenten onze vlijmscherpe geest nog verder aanslijpen. Is dit systeem de investering waard? De Studentenkrant zoekt het uit.
De shared-lecturingtechnologie, die afgelopen zomer is aangebracht in een werkcollegezaal van het academiegebouw, is superdeluxe. Er hangen vier schermen, twee camera’s en er is een uitgebreid bedieningsinterface. Zowel de studenten als de leraar hebben een camera op zich gericht en beide zien twee schermen. Hierdoor ziet de leraar zijn eigen klas voor zich en op de schermen achterin het lokaal de studenten in, bijvoorbeeld, Japan. Wanneer ze in Japan lesgeven zien de studenten in Groningen op de schermen voor zich een Aziatische docent college geven. Op het uitgebreide bedieningsinterface kan de docent de instellingen op de schermen gemakkelijk wijzigen. Je kan nog net niet naar de maan vliegen met deze state-of-the-art technologie.
Sake Jager, hoofd ICT en Onderwijs Letteren, legt uit waarom het systeem is aangelegd. ‘Er zijn verschillende gemeenschappelijke programma’s in Nederland en buitenland waarin opleidingen samenwerken’. Er zijn partnerschappen zijn met onder andere Bilbao, Krakau en ja, zelfs met Osaka. Dit zijn natuurlijk niet heel veel steden maar het plan is groter. ‘Wij denken ook dat er veel vraag naar is’ zegt Jager. Waar deze vraag vandaan komt? ‘De vraag komt uit de opleidingen zelf. Als de voorziening er is, zal ook de vraag worden versterkt’, cirkelredeneert Jager.
Dit hele plan klinkt natuurlijk fantastisch, maar er zitten nogal wat haken en ogen aan. Ten eerste de prijs. Het ombouwen van het klaslokaaltje in het Harmoniecomplex kost zo’n 30.000 euro. Voor vier TV-schermen, twee camera’s en een bedieningspaneel. Een gemiddelde student kan hier twee jaar als een koning van leven, maar voor de RUG is het een druppel op de gloeiende plaat. ‘Het is geen dramatisch hoog bedrag’, vindt Jager.
Deze uitspraak is te begrijpen wanneer de investering zichzelf terugbetaald. Helaas wordt de shared-lecture-apparatuur amper gebruikt. ‘Het komende collegejaar wordt het systeem zo’n drie á vier keer gebruikt’, zegt Jager. Een probleem is dat er maar een paar universiteiten in de wereld zijn die van een dergelijk systeem zijn voorzien. ‘Het is lastiger. Er moet op twee locaties een uitgerust lokaal vrij zijn’ vertelt Henk-Jan Kooke, coördinator van de AudioVisueleDienst.
Dit is problematisch, gezien weinig andere universiteiten zo goed zijn uitgerust als de RUG. Bovendien zal het lastig blijken een passend rooster te maken, zelfs als je weg laat dat het in Osaka negen uur later is.
‘Als je met Krakau deze technologie gebruikt, schort het eraan’, legt Kooke uit. ‘Zij hebben maar één scherm. Daar heeft de universiteit er niet zoveel voor over als hier. Hierdoor kunnen zich technische problemen voordoen.’ Kortom, de RUG loopt voor, maar het systeem van anderen is zo goed als de zwakste schakel. Het is de vraag of het de investering zich nu al terugbetaald: met twee webcams en een TV-scherm kan je voorlopig vrijwel hetzelfde systeem opzetten.