Jong en oud op de paardentram
Verenigingsleden dagje uit met ouderen
Op 6 maart is het dan eindelijk zo ver. De dag waar een deel van bejaard Groningen al het hele jaar naar uitkijkt: sjoelen, kaartspellen, Rummikub, een heuse paardentram en dat alles met studenten. Alles is uit de kast getrokken voor de ouderen in verzorging van verzorgingstehuis Ebbingepoort. In samenwerking met de Rode Kruis Studentendesk organiseert Contractus deze dag om studenten en bejaarden wat dichter bij elkaar te brengen. Ook wij mogen mee op de paardentram.
Contractus, het overkoepelende orgaan van zeven studentenverenigingen in de stad, heeft als doel de belangen van studenten van de aangesloten verenigingen te behartigen. Terwijl oud en jong zich op de achtergrond luidruchtig vermaken, vertelt de voorzitter van Contractus, Hilde Geertsema, enthousiast over deze dag. ‘Vandaag zijn we echt gericht op de verzorgingstehuizen in Groningen die we vorig jaar ook al hebben bezocht. Ieder jaar trekken we er een middag op uit om met deze oudere mensen op stap te gaan of spelletjes te spelen. We laten ze kennis maken met nieuwe spelletjes als de ‘Wii’, maar spelen ook oudere spellen zoals bijvoorbeeld Bingo. In verschillende verzorgingstehuizen verspreid over Groningen doen afgevaardigden van zowel Contractus, de Rode Kruis Studentendesk, als ook leden van de verschillende studentenverenigingen hun uiterste best om de oudjes hun dag van het jaar te geven. Jasmijn Eerenberg, penningmeester van de Rode Kruis Studentendesk en student Psychologie, organiseert het hele jaar door activiteiten voor studenten om hen in aanraking te laten komen met vrijwilligerswerk. ‘We doen dit met leuke activiteiten als bowlen, een voetbaltoernooi met kinderen en nu dit. Hiermee willen we studenten enthousiast maken om vrijwilligerswerk te gaan doen. We hebben verschillende doelgroepen: kinderen met een lichte beperking, mensen van onze leeftijd die door bijvoorbeeld een ongeluk in een rolstoel zijn gekomen en dingen zoals vandaag met ouderen’, aldus Eerenberg.
Vlak voor het vertrek in de paardentram is de spanning en sensatie van de gezichten af te lezen. ‘Wij gaan wel een kroegentocht doen, dus het kan wat later worden dan vier uur’, lallen twee oude dames. Terwijl de mannen van de paardentram hun kar buiten klaarmaken, wordt de groep in tweeën verdeeld. Lurkend aan een kopje koffie of thee wacht de tweede groep in spanning af. De goedgebekte mevrouw Huiting benadrukt nog maar eens het belang van zulke dagen voor de ouderen: ‘Je moet het zo maar bekijken: elke dag is voor ons, als het leuk is en we zijn een beetje goed, hartstikke fijn. Maar we hebben ook wel dagen dat we niet goed zijn. Wij plukken de dag, altijd.’
Iets na half drie was het dan eindelijk zo ver voor de tweede groep. De eerste groep komt duidelijk tevreden en zeer uitgelaten terug. Eén voor één wordt een nieuwe licthting oude dames en heren de paardentram in geholpen. Via de Nieuwe en Oude Ebbingestraat, de Grote Markt, Zuiderdiep en de Westerhaven zo weer terug naar de thuisbasis. Een goed uur lachen de oudjes, zwaaien zij naar voorbijgangers en vermaken ze zich zichtbaar. Hobbelend over de klinkers van het Groningse centrum voeren jong en oud gesprekken over van alles en nog wat. Naderhand heeft de 78-jarige mevrouw Huiting maar één woord voor deze dag: ‘grandioos’. ‘Als je eens wist hoe wij genoten hebben, grandioos, echt het was ongelofelijk.’ Voor veel ouderen was dit één van de weinige keren in het jaar dat zij nog in het centrum van Groningen komen. ‘Nee, dat kan ik niet meer aflopen. Ik heb COPD, suikerziekte en mijn nieren doen het ook al niet meer goed. Zo’n dagje uit is voor elke oudere mooi, want daar geniet je van.’ Op de vraag of ze niet vaker zulke dagjes uit wil, zegt iemand op de achtergrond dat ze elke dag wel met zo’n paardentram weg wil. Voor mevrouw Huiting is deze dag extra bijzonder omdat ze vorig jaar in het ziekenhuis lag. Ze lacht als ze terugdenkt aan de rit. ‘Ik heb het nu meegemaakt en ik weet hoe het is en het is grandioos, wat hebben wij gelachen. Volgend jaar weer hè, en dan gaan we de kroegen tellen.’ Als conclusie vertelt ze eigenlijk precies wat het doel van deze dag is geweest, namelijk oud en jong samenbrengen. ‘Natuurlijk is het met de studenten leuk! Studenten en ouderen kunnen best samen, dat is echt waar. Voor mijn gevoel hebben studenten eerbied voor ouderen en dat kon je ook merken. Ik hou wel van een geintje, dat had jij al wel door, en dan is het gewoon heel gezellig met z’n allen.’