Gluren bij de buren: Zuid-Afrika
[dropcap]M[/dropcap]arieke Wieringa (20) uit Groningen studeert een semester lang in Pretoria, Zuid-Afrika. Ze doet mee aan een uitwisselingsprogramma van de Vrije Universiteit van Amsterdam. In Zuid-Afrika studeert ze communicatiewetenschappen. Marieke beschrijft hoe het is om aan de andere kant van de wereld te studeren.
Het is mijn eerste dag als internationale student. Met een map van de campus van de Universiteit van Pretoria in mijn hand probeer ik driftig het Teologie (theologie) gebouw te vinden. Uiteindelijk geef ik het op en vraag iemand om me ernaar toe te brengen. Als ik het lokaal binnenloop, doet het volgende dilemma zich voor: waar ga ik zitten? Het valt me op dat aan de ene kant van het lokaal alleen maar donkere mensen zitten en aan de andere kant alleen maar blanken. Uiteindelijk besluit ik om maar ergens te gaan zitten waar niemand zit. Daar zit ik stilzwijgend totdat het college, dat in totaal maar vijftig minuten duurt, is afgelopen. Op naar het volgende college: sielkunde, oftwel psychologie. Deze keer kan ik het gebouw gelukkig zelf vinden. Ook dit college duurt maar vijftig minuten en zo zit mijn eerste dag als internationale student er alweer op.
Studeren in Zuid-Afrika gaat er op sommige vlakken anders aan toe dan in Nederland. Zoals ik net al zei, duren de hoorcolleges maar vijftig minuten. Omdat Zuid-Afrika elf officiële talen heeft, worden vakken vaak in twee talen aangeboden: Engels en Afrikaans. Dit betekent dat er voor hetzelfde vak twee hoorcolleges gegeven worden door verschillende docenten: Eén in het Engels en één in het Afrikaans. Je mag zelf kiezen welke je bijwoont. Ook de vraagstellingen van de tentamens zijn zowel in het Engels als in het Afrikaans en je mag zelf kiezen in welke taal je antwoordt.
Mijn alledaagse leven in Zuid-Afrika verschilt compleet van mijn leven in Nederland. In Nederland ga ik overal op mijn fiets heen en kan ik ’s avonds in mijn eentje over straat. Hier is fietsen niet veilig en heb ik geen auto, dus mezelf verplaatsen is moeilijk. Daarnaast kan ik niet in mijn eentje over straat. Zelfs overdag staat op de looproute van de wooneenheid waar ik woon naar de campus (een wandeling van minder dan 5 minuten) op iedere hoek een securityguard. De campus is omheind en alleen binnen te komen door je studentenkaart te scannen. Ook de wooneenheid waar ik woon is omheind en securityguards doen om het uur patrouille. Omdat het dus zonder auto moeilijk is je te verplaatsen, speelt het studentenleven in Pretoria zich vooral af rondom de campus. De meeste studenten wonen in een residency (meestal een groot flatgebouw) van de universiteit. De residency waar ik woon bestaat echter uit een groep huizen, waar ongeveer 200 studenten wonen. We hebben een gemeenschappelijke wasruimte die we dus met z’n allen delen. Daarnaast hebben we een gemeenschappelijk huis met een pingpongtafel, tevens de enige plek met een televisie en internet. We hadden eerst wifi in onze huizen zelf, maar dat werkt sinds twee maanden niet meer. Het is echter verbazend hoe snel je went zonder tv en internet en ik zie nu ook in wat een luxe we eigenlijk hebben in Nederland. Dat besef ik ook door het enorme verschil tussen rijk en arm hier in Zuid-Afrika. Ik word dagelijks gevraagd om geld of eten en naast de snelweg zie je vaak krottenhuisjes naast enorme dure huizen staan.
Ondanks het feit dat ik mij enorm heb moeten aanpassen, is het absoluut een geweldige ervaring om een semester in een land te studeren dat erg van Nederland verschilt. Naast de geweldige natuur van het land heb ik ook genoten om de cultuur te ervaren en me een echte buitenlander te voelen.