Schattigheid ten top: Teddy Bear Hospital
Beer is ziek. Hij heeft pijn. De dokter maakt een foto. Beer gaat onder een groot, eng apparaat en daar komt een foto uit. De dokter neemt de foto in haar handen en kijkt bedenkelijk. “Beer heeft een gebroken been”.
Welkom bij het rollenspel van het Teddy Bear Hospital. Tijdens dit jaarlijks terugkerende evenement wordt op een speelse manier gepoogd om kinderen van hun artsenvrees af te helpen. Tegelijkertijd is het een ideale manier om de nog onervaren Geneeskunde- en Farmaciestudenten kennis te laten maken met het behandelen van kinderen. Dit alles speelt zich af in een mini-ziekenhuis in het Universitair Medisch Centrum Groningen; schattigheid ten top.
Teddy Bear Hospital maakt deel uit van een internationale organisatie van medische studenten. Het wordt ieder jaar op meerdere universiteiten in Nederland georganiseerd. Voorzitster van de Groningse variant van Teddy Bear Hospital, Roemalie Haveman, was na haar deelname in haar eerste jaar meteen enthousiast. Zij herinnert haar eerste ervaring met Teddy Bear Hospital als een leerzame ervaring: “Soms komt er alleen maar onzin uit een kind, of althans dat lijkt zo, maar zit er toch een belangrijke boodschap in. Goed luisteren naar een kind is echt belangrijk.”
Het principe is simpel: het kind neemt een zieke knuffel mee en de arts maakt de knuffel vervolgens weer beter. De huisarts leidt de kinderen langs de verschillende afdelingen voor de behandeling van hun favoriete knuffel. Een afdeling bestaat uit een tafel met kleedje waarachter studenten met witte jassen staan. Allerlei soorten behandelingen zijn mogelijk want het mini-ziekenhuis is uitgerust met: een apotheek (inclusief gekleurde ranja-drankjes in spuiten), chirurgieafdeling, röntgenafdeling en een gipsafdeling (met echt gips!). Aan het einde krijgen onze kleine schatjes een diploma en een goodybag, huilend het ziekenhuis verlaten is geen optie.
Met beer (foto onder) is het uiteindelijk goed afgelopen. De arts en het kindje zijn het eens geworden over het gipsen van het been. De foto’s bleken toch de doorslaggevende factor. Artsen schatten in dat de revalidatieperiode ongeveer een uur zal zijn. Eind goed, al goed.
