‘Alleen voor leden’

Volgens de cover zou dit boek ons kennis laten maken met de mysterieuze wereld van de gesloten studentenverenigingen. Een kijkje achter de deuren die voor niet-leden normaliter gesloten zouden blijven. Het zou een boek zijn dat beschrijft hoe het er daadwerkelijk aan toe gaat.

Imre Engbers en Marlot Oortman zijn de schrijfsters van dit boek. Ze zijn beide student, maar opvallend genoeg geen lid van een studentenvereniging. Waarschijnlijk hadden ze dit boek ook niet geschreven als ze wel lid waren geweest. Ze dachten een goed beeld te kunnen geven van het wel en wee binnen een studentenvereniging. Want natuurlijk, wie anders dan outsiders zouden het verhaal van de insiders moeten vertellen? Zij, niet-leden, zouden de wereld wel even op de hoogte brengen van wat er zich allemaal achter die gesloten deuren afspeelt.

Met deze naïeve instelling hebben de schrijfsters leden gesproken en zelf een avondje rondgekeken bij verschillende verenigingen. Amsterdam, Delft, Leiden, Utrecht en ook Groningen komen aan bod. G.S.C. Vindicat atque Polit en R.K.S.V. Albertus Magnus zouden de boekwaardige studentenverenigingen van Groningen vertegenwoordigen. Zoals te verwachten valt, passeren er veel stereotypische verhalen de revue. Er wordt veel verteld over de geschiedenis en er komen een aantal mores en tradities naar voren. Niets wat men niet op een Wikipediapagina had kunnen vinden. Ook een aantal disputen en jaarclubs worden uitgelicht. Een interview met een herendispuut bij studentenvereniging LANX (Amsterdam) schept een goed beeld van de dertien in een dozijn informatie die de toon van het boek zet. Dit dispuut wordt omschreven als ‘net en erg gesloten’ puur omdat ze het vertikken om hun ‘wilde verhalen’ bloot te geven. Ze hebben daar immers ook geen enkele reden toe. Het geheimzinnige maakt het verenigingsleven juist tot wat het is. De ‘wilde verhalen’ (denk: “wat gebeurt er precies tijdens de IT?”) blijven in dit boek dan ook buiten beeld. Zoals het hoort.

Op de cover staat dat ‘Alleen voor leden’ geschreven is voor studenten. De gemiddelde student zal, naar mijn mening, het boek liever in zijn bezit gehad hebben op de middelbare school. Met de vele globale informatie leent het zich namelijk prima als bron voor het geven van een spreekbeurt. De kinderlijke indeling, plaatjes en lay-out versterken dat beeld volledig.