New York City – What a place!

Studeren aan Columbia University in wereldstad numero uno, wie wil het niet. The city that nevers sleeps, hectiek galore, people of all shapes and sizes. Ik kreeg die kans voor een half jaartje en greep deze met beide handen aan.

Het eerste dat me opviel is bruisende energie. Imposante gebouwen, waarin lampjes tot laat op de avond branden (make that the cat wise dat er nog gewerkt wordt om 4.30 a.m.). NY is echt een ov stad, met de auto ben je gedwongen je traag als dikke stront voort te bewegen. Vandaar dat er veelvuldig gebruik wordt gemaakt van de metro, alle zwervers daar voor lief worden genomen, en er meer taxi’s dan personenauto’s rondbanjeren.

Amerikanen vragen altijd netjes “how you doing” om vervolgens lekker door te lopen, jou nog voor je antwoord kon geven achterlatend. “Thats so funny” met neutraal gezicht doet me ook twijfelen over wat ze daadwerkelijk vinden. Oppassen met wie je praat in NY wordt mij altijd verteld, ik praat lekker met iedereen, met tot dusver een gratis maaltijd, vele business cards, nieuwe connecties en toffe gesprekken tot gevolg. Van mijn interacties hier heb ik ondervonden dat Nederlands klinkt als kotsen voor buitenstaanders, als ik vertel dat ik uit Groningen kom (vooral g’s doen gezichten vertrekken van walging), vraagt men zich af of ik niet te veel gedronken heb de dag ervoor. Over drinken gesproken, er zijn hier veel dikke clubs. Uitsmijters doen meestal moeilijk, maar eenmaal binnen vergeet je dat uur in de kou en geniet je van de skyline van NYC, dikke beats en mooie vrouwen. Wel een voordeel van dit strenge deurbeleid, als je er als vrouw niet enigszins schaars gekleed bijloopt blijf je buiten. Vertel Amerikanen slechts dat je uit het exotische Europa komt met een leuk accentje, en de vrouwen glijden van hun barkruk.

Een ander tof fenomeen zijn de speakeasy’s. Dit zijn bars/clubs die ontstaan zijn tijdens de periode dat alcohol verboden was in de USA (1920-1933, thx wikipedia), en stiekem alcohol verkochten. Van buiten zie je niets speciaals maar binnen is de shit aan. Sommige speakeasy’s zien er van buiten uit als een restaurant, apotheek of massagesalon, vereisen wachtwoorden of reserveringen. Soms moet je zelfs aanbellen of ze telefoneren vanuit een specifieke telefooncel waarop ze je vervolgens ophalen om je naar een geheime ingang te begeleiden. All in all, NYC is a hell of an experience.