“A priori Groningen”
[dropcap]P[/dropcap]resentator van 3 op Reis, ambassadeur van de Dakar Challenge, het gezicht van Zwitserleven Verzekeringen, bekend van Onderweg naar Morgen en zanger bij The Hudson Five. Chris Zegers is een man met veel verschillende kanten.
Maar wij waren niet op zoek naar de man die met Miryanna van Reeden trouwde in Liever Verliefd, die in een tanktop de voorkant van de Hitkrant sierde of verkozen werd to meest sexy man van Nederland. Wij wilden de Chris Zegers leren kennen van voor de spotlight hem opzocht, uit een donkerder verleden. Die tijd waaraan mannen van 42 nostalgisch terug denken. Wij vroegen Chris Zegers naar zijn studententijd in Groningen.
Na een lange treinreis vanuit het hoge noorden belandden wij uit eindelijk op een onmenselijk groot industrieterrein in Delft waar Chris samen met The Hudson Five een oefenruimte heeft. Daar zal ons interview gaan plaatsvinden. Het terrein blijkt een groot doolhof. Na een te lange tijd te hebben rondgedwaald, komt meneer Chris Zegers ons uit ons lijden verlossen. We mogen plaatsnemen aan de bar, en krijgen meteen een lekker wijntje ingeschonken. Omringd door muziekinstrumenten, gave foto’s en de geur van nasi, is de algehele sfeer erg chill. Een ding is duidelijk; ‘meneer Chris Zegers’ is niemand. Dit is gewoon Chris.
18 jaar is hij al weg uit Groningen. Toch vindt Chris het nog steeds leuk om er nog terug te komen. Alhoewel hij het hoge Noorden nauwelijks opzoekt als het niet hoogst noodzakelijk is, komt hij er voor optredens met het Noord Nederlands Orkest ongeveer een keer in het jaar. Door de stad lopen is dan een kleine ‘walk through memory lane’. Sommige van zijn favoriete “’ulle’ kroegen bestaan niet meer, maar ‘The Warhol’ is ook anno nu nog een favoriete plek van veel studenten. Chris zelf ging meestal meteen door naar ‘Andy’s room’ waar hij lekker naar rock luisterde.
Toen hij in Groningen kwam ging Chris getooid in een hardrock jack en een oorbel, met een volle bos lang haar. Ook toen was dit niet het standaard type corpsbal, en hij werd dan ook raar aangekeken toen hij zich inschreef bij Vindicat Atque Polit. “Ik was voor hen een bijzondere verschijning, denk ik” mijmert Chris. Tijdens de ontgroening vond hij dit in zijn voordeel werken. “Ze vinden altijd wel iets, en dan is de focus op een oorbel niet het ergste wat ze kunnen doen. Zolang de lol en de humor er maar in zit, valt een ontgroening niet zo zwaar.” Maar Chris zet wel zijn vraagtekens bij de excessen die soms boven komen drijven. Ook tijdens een ontgroeningen blijft respect erg belangrijk. “Als je jezelf te serieus neemt als lid, en daarin doordraaft is dat eigenlijk zielig.”
Jezelf niet te serieus nemen. Dat is een punt dat Chris meerdere malen aanstipt in ons gesprek. Hij vindt dat je studententijd vooral een ontwikkeling is waarbij je jezelf vrij moet laten om te ontdekken. “Keuzes zijn nooit slecht” zegt hij. Hij vindt het belangrijk dat je je niet laat leiden door wat anderen van je vinden. Volgens Chris wordt je daar alleen maar ongelukkig van. Kortom: “Doe waar je van houdt.” Wij vinden het een goed advies. Zelf vindt Chris dat hij minder uit zijn studententijd heeft gehaald dan er wellicht in had gezeten. Zo waren dit de enige 6 jaar in zijn leven waarin hij zich niet met muziek heeft bezig gehouden. Maar hij heeft dit absoluut weer ingehaald. Hij bedenkt zelf dat hij die tijd waarschijnlijk nodig had. Niet iedereen weet op zijn 18e wie hij is, of bedenkt dat hij dieper in zichzelf moet gaan zoeken. Voor Chris kwam dit besef pas op zijn 25e toen hij in het buitenland werkte, en geconfronteerd werd met nieuwe indrukken en andere mensen. Toch hield hij zich in Groningen ook al bezig met zijn persoonlijke ontwikkeling: “Maar dan zat ik met een dikke joint Pink Floyd te luisteren en lekker te spacen.”
Met 25 jaar begon Chris een acteer carrière, na gecast te zijn in een reclame van Heineken. Dit was heel wat anders dan zijn studie economie, of zijn werk in Singapore als junior-consultant. Hij is dan ook een mooi voor beeld van het feit dat je je leven op elk moment kan veranderen. Vier jaar studie is nooit verloren tijd, zelfs als je uiteindelijk iets heel anders gaat doen. “Die keuze moet niet je leven bepalen.”
Chris’ keuze om zich op een carrière in de spotlights te storten, heeft zijn vruchten afgeworpen. Vertellen over de reizen die je maakt, het lijkt ons een droombaan. Het bracht ook veel aandacht en roem met zich mee. Met rollen als Sasza Nagy en bouwvakker Rob, kwam de titel ‘meest sexy man van Nederland’ bijna automatisch mee. Nu kan het Chris weinig schelen hoe hij eruit ziet als hij optreedt, en stylistes hoeven niet meer in de buurt te komen. Maar hoewel hij zichzelf nooit als ‘sexsymbol’ heeft beschouwd, erkent hij dat hij zelf wel heeft meegewerkt aan dat image, door stigma bevestigende opdrachten aan te nemen.
In Groningen was er nog helemaal geen sprake van een sexy image. De hordes vrouwelijke fans waren toen nog ver te zoeken. Toen hij als jochie van 18 naar Groningen kwam, zag hij eruit als 13. “Jong, maar ook onvolwassen” vertelt Chris. Na 6 jaar student te zijn geweest, schatte hij zichzelf nog steeds niet ouder dan 16 als hij voor de spiegel stond. Veel scharrels, one night stands of aanbidders kwamen er voor hem niet aan te pas. Wel heeft hij een fantastisch vriendinnetje gehad tegen het einde van zijn studenten tijd. “Dat klopte gewoon aan alle kanten.” Maar dit was de uitzondering op de regel: “Meisjes waar ik verliefd op was, waren voor mij over het algemeen onbereikbaar.”
Op 18-jarige leeftijd gaan studeren in Groningen was voor Chris een hele bewuste keuze. Twee jaar eerder was hij Groningse studenten tegengekomen die hem zo enthousiast hadden gemaakt dat de keuze vaststond. Hij wist nog niet wat hij wilde gaan studeren, maar de stad heeft sindsdien vastgestaan. “A priori Groningen”. Omdat hij niet goed wist wat hij precies wilde doen, heeft Chris ervoor gekozen om economie te gaan studeren. Lekker algemeen. Aanvankelijk werd hij ingeloot in Tilburg “of all places”, maar hij tekende bezwaarschrift aan. Het moest en zou Groningen worden. De zaterdag voor de Keiweek, kwam de verlossende brief; er wachtte hem een studententijd in Groningen. Meteen heeft hij zijn spullen gepakt en de volgende dag zat hij op de trein naar het hoge noorden.
Nu heeft hij in Groningen minder te zoeken, die periode is afgesloten. Maar samen met The Hudson Five staat hij nog wel regelmatig op studentenfeesten. Dubbel, vindt hij dat. Aan de ene kans is het fantastisch als je zelf lekker mee doet, aan de andere kant wil het wel eens uit de hand lopen. In de Lexicon eindigden ze hun set ooit met AC/DC’s Whole lotta Rosie, daar werd het publiek zo enthousiast van dat het bier strepen niet kon uitblijven. Meestal betekent het publiek van god los… dan de band ook helemaal uit zijn dak. Maar met de gitaarbakken in een laag bier bestaat de kans dat je zo maar stroom pakt. Toch is het voor de nu 42-jarige Chris nog steeds leuk om voor studenten te staan. Het is een heel dankbaar publiek. Hij vertelt zelf dat je feesten hebt van A tot Z. Hierbij is A met het Noord Nederlands Orkest in een concertgebouw staan, en Z: “Als het eindigt zonder bier, dan heb je iets niet goed gedaan.”
Soms gaat hij na een optreden in Groningen met de band nog wel eens de stad in. Maar dat zijn toch hele andere nachten dan ‘vroeger’. Toen hij nog aan de Westersingel woonde, maakten ze met het huis in de zomernachten een lekkere BBQ. Iedereen mocht komen en mee eten. Met een biertje in de hand en rokend als ketters zaten ze dan tot laat te praten. De BBQ veranderde in een vuurtje, en ‘filosofische’ onderwerpen passeerden de revue. Met een uur of een gingen ze dan de stad in om vervolgens bij zonsopgang op het dak in slaap te vallen en ’s ochtends wakker te worden van de brandende
zon. Dat waren voor Chris de mooiste avonden.
18 jaar geleden was het nog: “4 uur naar huis?! Dat kun je toch niet maken man!” Nu redt hij dat niet meer. Hij heeft dan ook een leuke vriendin en een zoontje om bij thuis te komen. Of Chris dezelfde studentenervaring voor zijn zoontje wil? “Ja.” Hierbij denkt hij niet aan de vereniging, het drinken, de studie of de late nachten, maar aan jezelf de tijd geven om te ontwikkelen, fouten te maken en te ontdekken wie je bent. Dat gunt hij zijn zoontje ook, en iedereen eigenlijk. “Wie ben ik, wat wil ik? Daar leent de studententijd zich voor.” Doe waar je van houdt.
Veel te lang zijn we blijven hangen. Een goed gesprek, verscheidene wijntjes en een heerlijk bord nasi later, zitten we nog steeds naar de repetitie van The Hudson Five te luisteren. De laatste trein halen we net, en dat lukt alleen doordat Chris de kinderstoeltjes van de achterbank gooit om ons een lift te geven. Na een sprint die de Olympische Spelen waardig was, zijn we toch weer op weg naar Groningen. Maar we zijn niet vertrokken, voordat we de avond mochten eindigen met een verzoek nummer: Smells like teen Spirit van Nirvana. Een fantastisch afsluiter.
