Party like it’s 1268
Er is geen stad als Groningen. Geen andere stad heeft zo veel studenten onder haar bevolking. En in geen enkele andere stad kan je in een bananenpak over straat zonder dat er iemand gek naar om kijkt.
Verkleedpartijen zijn onderdeel van het stadsgezicht. Als je op een woensdagavond groepen mensen in dierenpakken, glitteroutfits of een ensemble dat thuishoort in een videoclip van lady Gaga over straat ziet lopen, kan je alleen maar denken: “Mooi feestje ergens!”
In tegenstelling tot in bijvoorbeeld Den Haag, waar een dergelijke outfit de ‘oh oh Cherso’s’ en ‘Henk en Ingrids’ de stuipen op het lijf zou jagen, en je waarschijnlijk kennis maakt met hun idee van mode, een blauw oog. Deze ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ mentaliteit is eeuwig zonde. Ik zeg : ‘Hoe gekker, hoe beter!’
Natuurlijk zijn er buiten Groningen ook mensen die weten hoe ze een leuke nacht kunnen hebben. Voor de dieren-en-bananen-pakken, ging men in Venetië al in1268 verkleed de straat op. Het Venetiaanse Carnaval is een wereldberoemd 12-daags feest dat je belevingen te boven gaat. Natuurlijk kunnen die prachtige maskers, verborgen identiteiten en zinderende nachten elke fantasie prikkelen. Het is daarom niet gek dat men in Venetië grote delen van het jaar gemaskerd over straat ging. Dit was dan niet om anoniem een scharrel te ontmoeten, maar om zo de sociale status verborgen te houden.
De maskers die men in Venetië droeg zijn niet te vergelijken met de exemplaren aan de muur van de gemiddelde feestwinkel. Met een ‘paardenhoofd’ had je Casanova nooit zien lopen. Het idee van maskers was romantischer. Je had verschillende vaste modellen, zoals de strenge ‘Bauta’, verleidelijke ‘Columbina’ en de meer lugubere ‘Medica della Pesto’. Maar geen van hen heeft het verhaal van ‘La Moretta’.
‘La Moretta’ betekent ‘Zwijgende Dienstmeid’. Dit masker werd gemaakt met de zachte stof van zwart fluweel. De ogen waren grote ronde gaten, maar er was geen opening voor de mond. Een spookachtig en mysterieus gezicht. Het werd op zijn plaats gehouden door een knoop, die de drager, meestal een vrouw, tussen haar tanden hield. Hierdoor moest zij ten alle tijden zwijgen. Ze kon geen geluid maken wilde zij haar identiteit bewaren. Dit sinistere masker verdween na 1760, en men gelooft dat er een vloek rust op elke ‘Moretta’ die nu nog gevonden en gedragen wordt.
Anno nu vindt met op verkleedpartijen vooral outfits die menig escort waarschijnlijk ook in de kast heeft liggen. Als het maar sexy is. Identiteiten blijven maar zelden verborgen, en duistere daden in donkere hoekjes worden achteraf luidkeels besproken. Het beginnen van een affaire bedekt door de mantel van de duisternis en beschermd door de anonimiteit van een kostuum is er niet bij. ‘Eyes wide shut’ scenes zul je niet vinden in Groningen, want verkleed of niet, het zal je maar gebeuren dat niet iedereen weet met wie je de nacht hebt doorgebracht!
Soms prefereert men het zijn slechtere kant verborgen te houden voor het grote publiek. In 1792 gaf Gustave III van Zweden een gemaskerd bal. Later die nacht werd hij in de volle balzaal vermoord door een man in een masker. Nu wil ik niet suggereren dat je een verkleedpartij zou moeten aangrijpen om iets dergelijks te doen. Maar het zou een mogelijk moment kunnen zijn voor een bescheiden, anonieme wraak op “je-weet wel-wie”.
Hoewel de romantiek van een gemaskerd bal enigszins vervlogen is, haalt iedereen toch weer enthousiast zijn pak uit de verkleedkist als er weer een uitnodiging in de mail staat. En terecht. We zouden Groningen niet zijn, als we er niet elke keer het mooiste van zouden maken. Dus doe dat koeienpak eer aan, en party hard! Bovendien, Romeo heeft Julia ontmoet op een gemaskerd bal, misschien loopt jouw ware liefde wel ergens rond in een konijnenpak.
De meeste verkleedpartijen eindigen in opzienbarende ‘walks of shame’. Voor elk feest gaat iedereen weer in outfit over straat. Het maakt Groningen uniek en fantastisch. ‘Normaal’ is hier niet gek genoeg. Dus houdt die verkleedkist binnen handbereik, en ‘party like its 1268’.