Recensie: Mary Queen of Scots
Precies twee weken na The Favourite, verscheen er nog een Engels film drama op de Nederlandse doeken; Mary Queen of Scots. Ook hier was ik niet weg te slaan, dus ging ik vol goede moed richting de bioscoop.
Deze film was in één woord: smakeloos.
Jolien Vermeulen
Daar zit ik dan. De aftiteling is ingezet en ik laat mijn ogen langzaam wennen aan de oplichtende lampen in de zaal. In mijn hoofd speel ik de film nog eens af, op zoek naar een antwoord op de vraag: ‘Wat vond ik van deze film?’. Met sterren als Saoirse Ronan en Margot Robbie is er over de cast niks te klagen en ook deze film is genomineerd voor twee Oscars; beste kostuumontwerp en beste make-up en haarstyling. Toch kan ik werkelijk waar niks noemen wat mij opviel in de film, en wat ik er mooi of leuk aan vond. Ik kijk naar links, waar een van mijn beste vriendinnen (die ik overigens getrakteerd heb op dit avondje bioscoop) ook doelloos naar het beeldscherm staart. We hebben het er even kort over, waarna we in stilte de bioscoop verlaten. Op de weg terug naar huis blijkt al gauw dat we het er over eens zijn; dit was niet wat we hadden verwacht. Sterker nog, deze film heeft al onze verwachtingen de grond ingeboord. Na de nodige bezinking van wat we zojuist gezien hebben kunnen we niet alleen antwoord geven op de vraag wat we ervan vonden, maar ook nog eens onze vinger leggen op de redenen. Deze film was in één woord: smakeloos.
Het acteerwerk was bijvoorbeeld niet spetterend. Slecht was het niet, maar het was ook niet bepaald goed. Ik ben in ieder geval beter gewend, zeker van Saoirse Ronan.
De dialogen in de film, echter, waren ronduit slecht. Deze leken namelijk niks toe te voegen, en hadden er makkelijk uit gelaten kunnen worden. Ik keek gedurende deze scènes bijna op mijn horloge.
En ook al is deze film genomineerd voor een Oscar dankzij het kostuumontwerp, weet ik niet of dit nou echt terecht is. Dan ben ik toch geneigd om het te vergelijken met The Favourite, en de Oscar langzaam die richting op te schuiven.
Ook het camerawerk in Mary Queen of Scots had niks bijzonders. In tegenstelling tot de vormgeving van The Favourite, was bij Mary Queen of Scots niks op te merken aan de cameraperspectieven.
Tot slot de muziek. Hier heb ik dus nog een hele tijd over nagedacht, en ik denk niet dat ik me ook maar een klein beetje kan herinneren wat voor een soort muziek er op de achtergrond gespeeld werd. Als je me vertelt dat de film geen muziek had, geloof ik je wellicht meteen. Begrijp me niet verkeerd, de muziek hoeft in een film zeker niet te overheersen, maar een zekere rol mag het toch wel spelen. Zeker in een film als deze, met verschillende scènes op of rondom prachtige landschappen.
Al met al volledig het omgekeerde van wat ik verwacht had. En man, wat baal ik daarvan. Maar er was gewoon niks bijzonders aan de film. Dan vraag ik me toch af waarom je besluit een film te produceren als je niks toe te voegen hebt.
Cijfer: 5/10