Een studiebaby
Je hoopt niet dat je het overkomt, en zeker niet dat je het veroorzaakt: zwanger raken. Tijdens ‘de mooiste tijd van je leven’ wil je het kindjes maken even voor je uitschuiven, althans de kindjes zelf dan. Vrijheid zonder verantwoordelijkheid is waar het studentenbestaan om draait en daar hoort een baby nog niet bij. Maar tussen al dat gescharrel door gaat het wel eens mis. Zo nu en dan duiken er verhalen op over onwetende zwangere studentes die op ski-reis bevallen. Of over drie potentiële vaders die nerveus de DNA-test van hun gemeenschappelijke scharrel tegemoet zien. Kortom: waar ‘gezaaid’ wordt, wordt soms geoogst. En in zo’n geval slaat de zorgeloosheid plotseling om in verantwoordelijkheid. De Groninger Studentenkrant sprak met Dagmar (21); moeder en student in Groningen.
Allereerst gefeliciteerd met de geboorte van je dochtertje. Wanneer ben je bevallen?
‘Zondag 11 oktober 2015 ben ik bevallen van een dochter, Nine.’
Wanneer wist je dat je zwanger was? Was het gepland?
‘Ik wist het al vrij snel. Ik had buikpijn en mijn vriend maakte er grapjes over. Hij pakte Google erbij. Ik zou een dodelijke ziekte hebben of zwanger zijn. Aangezien dat laatste waarschijnlijker was, heeft hij meteen een test gekocht. Ik was ervan overtuigd dat ik het niet zou zijn en wilde het wel even doen om hem gerust te stellen. De uitkomst was nogal verassing. En nee, het was dus niet gepland. Mijn vriend was de vader, dat was zeker. Uiteraard schrok ik en heb ik er lang en grondig over na moeten denken om het te houden of niet. Uiteindelijk hebben we samen besloten om het te houden.’
Hoe reageerde je vriend?
‘Die schrok in eerste instantie ook. Je zit er natuurlijk niet bepaald op te wachten om straks tussen de luiers te zitten. Bovendien hadden we officieel een relatie vanaf december 2014. We waren nog maar een paar maanden bij elkaar voordat het grote nieuws bekend werd. Maar na de schrik reageerde hij heel gelaten. Hij zei meteen dat we het kindje moesten houden als ik dat echt wilde.’
En dan? Je hebt samen besloten het te houden, er moet een hoop gebeuren. Waar begin je?
‘Eigenlijk sla je een stuk over. Je gaat een periode in die de meeste mensen pas over tien jaar ingaan. Zo was de eerste stap om uit mijn huis te gaan. Ik woonde met een vriendin van de middelbare school in een appartementje met gemeenschappelijke ruimtes, maar dat is met een baby nauwelijks te doen. Mijn vriend en ik besloten daarom om samen naar iets op zoek te gaan. Zwolle werd onze keus omdat het qua studie, werk en woonplaats van onze ouders het meest centraal ligt. Omdat mijn vriend al werkt konden we een huis kopen. Tussen al het gedoe en geklus door had ik nog steeds mijn studie.’
Hoe plande je dat? Zijn er vanuit de universiteit bepaalde zwangerschapsregelingen?
‘Zwangerschap wordt gezien als een keuze. Om die reden kom je dan ook niet standaard in aanmerking voor eventuele vrijstellingen of een aangepast BSA. Na veel gesprekken is mijn aanwezigheidsplicht wel iets versoepeld, maar om punten te halen zat er weinig anders op dan gewoon door te gaan met de studie. Dat ging aardig, hoewel ik niet alles heb gehaald. Gelukkig staat een aantal docenten soepel tegenover het verlenen van dispensatie. Bepaalde verplichte colleges mocht ik op een ander moment inhalen of een vervangende opdracht maken. Uiteindelijk heb ik tijdens mijn ‘zwangere’ semester vijftien van de dertig punten gehaald, waardoor ik mijn BSA gewoon kan halen dit jaar. Daar ben ik best trots op.’
En dat zonder verlof…
‘Ja, verlof is in principe alleen voor werkenden. Ik zat een week voor de bevalling nog gewoon in de collegebanken. Maar een werkende vrouw heeft wettelijk gezien het recht om zes weken voor de uitgerekende datum te stoppen met werken. Sterker nog: de wet verplicht zo’n vrouw om vier weken voor de bevallingsdatum te stoppen. Na de bevalling geldt ook nog eens een bevallingsverlof van tien weken. Ik zat zes weken na de bevalling alweer in de trein naar Groningen voor mijn eerste college.’
Wat mis je het meest aan je studententijd voordat je moeder werd?
‘Spontaniteit. Als ik op dinsdagavond ineens zin had om met vriendinnen de stad in te gaan, dan ging ik de stad in. Of wanneer ik mijn klerenkast wilde uitbreiden met wat nieuwe aankopen, dan stond ik diezelfde middag nog in de H&M. Dat is er allemaal niet meer bij. Bijna alle tijd gaat naar de zorg voor mijn kindje, leuke dingen moeten nu van tevoren strak worden ingepland. Gelukkig past mijn vriend veel op en kan ik de baby zo nu en dan bij mijn ouders of oppas kwijt. Zodoende is er nog wel eens tijd voor een drankje met vriendinnen. Toch merk ik dat de behoefte minder wordt. Na 24/7 zorg en studie heb ik vaak de energie niet meer om op stap te gaan.’
Kijk je wel eens naar Vier handen op één buik of Teen Mom?
‘Haha, zeker. En dan besef ik hoe goed wij het eigenlijk voor elkaar hebben. Elke aflevering is hetzelfde patroon: stelletjes die geen idee hebben waar ze aan beginnen, geen geld of werk hebben en stug blijven door roken. Mijn vriend heeft werk, financieel gaat het prima – naast de kinderbijslag blijf ik lekker stufi ontvangen – en het zorgen gaat ons goed af. Ook tussen ons gaat het gelukkig goed.’