Hoi Corona, doei wintersport

Uitgestrekte besneeuwde pistes, het zonnetje op mijn gezicht, een biertje in mijn rechterhand en de après-ski op zijn kop zetten met mijn vriendinnen. Zo had mijn wintersport eruit moeten zien.

Dat is nu verleden tijd. Want daar was jij, Corona. Eerst nog duizenden kilometers verwijderd in het verre oosten. Maar, zo sluw als je bent, wist je binnen enkele weken de grenzen van Europa te bereiken. Je nestelde je in Noord-Italië. Vanaf dat moment begon het billenknijpen voor mij.

Waar ik eerst nog dacht dat ik in de hoge koude besneeuwde bergen veilig zou zijn van jouw aanwezigheid, bleek niets minder waar. Jij rukt op en laat geen plek veilig zijn. Het wintersportgebied waar ik dit weekend naartoe zou vertrekken ligt nog op een paar honderd kilometer van jouw brandhaarden, maar toch ben jij zo duister dat het niet verstandig is om naar Val di Sole te reizen. Want jou kennende, zul je ook tot op het hoogste punt van de skipiste klimmen. Je hebt in de wintersportgebieden al voor heel wat opschudding gezorgd en zelfs kamervragen veroorzaakt. Wist je dat? Nou vind ik dat zelf een ietwat overdreven reactie omdat er op dat moment geen negatief reisadvies was en jij ook al in steden veel dichter bij huis te vinden bent. Helaas heb je op dit moment wel voor een negatief reisadvies gezorgd en blijft de rest van de Groningse studenten op verre afstand. 

Dus bedankt, Corona, voor het verpesten van mijn wintersport. Na maanden uitkijken naar sneeuw, zon, bier en plezier, zit het er niet meer in. Corona, ik hoop dat jij zo snel mogelijk uitgeroeid wordt, zodat je niet nog meer kunt verpesten. Begrijp me niet verkeerd, ik snap de voorzorgsmaatregelen en het reisadvies. Ik zou jou zeker ook zelf niet willen hebben of over willen dragen aan mijn geliefden. Toch blijft het ontzettend balen dat jij mijn wintersport hebt verpest… Ik zal mijn verdriet wegdrinken met een Corona ;)

Kleine disclaimer: Ik ben mij natuurlijk bewust van de ernst van de situatie, maar het is naar mijn mening ook belangrijk om er op een luchtige manier mee om te gaan en vooral niet in paniek te raken. Ik herhaal, GEEN PANIEK, GEEN PANIEK. Ben je in paniek nu? Dat dacht ik al. Daarom dit stuk met een knipoog.