Zwemfest, dampende drukte in de Vera

Afgelopen donderdag stond de nieuwe editie van Zwemfest weer voor de deur, opnieuw een kans gevend aan opkomend talent. De bekende wisselwerking tussen de Grote Zaal en de Kelderbar zorgde voor een gezellige stroom van mensen, die nog veel groter dan vorig jaar leek te zijn. De Grote Zaal stond bij de eerste optredens al vol en de Kelderbar was onbegaanbaar als je niet op tijd binnen was om te checken wat op je lijstje stond. 

Slack Attack 

De eerste band die wij hebben kunnen aanschouwen was het collectief van Slack Attack. Met maar liefst acht mensen betraden zij het podium in de Grote Zaal. Deze diversiteit in mensen liet zich ook horen in de muziek en het optreden. Een jazzy sfeer vulde de zaal vanaf de eerste noot. De zanger en tevens saxofonist wisselde deze twee professies moeiteloos en indrukwekkend af. De klap op de vuurpijl was duidelijk het ‘Bowser Mario Kart’ nummer, die de nodige nostalgie deed opwaaien. De ambiance proefde naar een Chef’ special, wat ook het type succes is dat wij Slack Attack toewensen en waarvan wij stiekem al weten dat dit waargemaakt gaat worden. 

Paracetamol

Meteen na de jazz vibes van Slack Attack, stond er een dampende Kelderbar voor ons klaar. Eigenlijk was het al te druk om naar binnen te gaan, dus zochten wij ons heil in de rokersruimte. Vanuit hier was het optreden van de heren van Paracetamol echter nog luid en duidelijk mee te maken. Stevige, opzwepende rock vulde de kelderbar al vroeg tot een dampend zweethok, zoals deze tijdens Zwemfest zo vaak is. Het feit dat het podium in de kelder op dezelfde hoogte is als waar het publiek zich bevindt, gaf alle optredens hier een interessante en interactieve sfeer. De rock die de heren door de kelder knallen is ietwat melancholisch, maar voor dit oordeel lijken de meeste bezoekers niet gekomen. Een bijna constante stroom van moshpits in de piepkleine ruimte geven de heren de bevestiging die ze nodig hebben. 

Niko 

De heren van Niko van Niko stonden deze editie in de Grote Zaal, om iets waar te maken. Het jazz-gehalte ligt lager dan bij Slack Attack, maar dit zorgt voor een welkome afwisseling. De mensen die voor harde indie naar de Vera zijn gekomen, zijn bij deze jongens uit Den Haag aan het juiste adres. De talentvolle zanger en liedjesschrijver Nik, die ook fungeert als extra gitarist, wisselt rauwheid met zwoelheid af alsof het niks is, wat voor de nodige diversiteit zorgt. Het zijn knappe liedjes, die van tijd tot tijd schommelen tussen Mac Demarco en FIDLAR, maar toch een duidelijke eigenheid bezitten. Alhoewel sommige mensen de zaal uitdruppelen, is dit niet toe te schrijven aan de Hagenezen. De muziek die ze maken is een zekere niche, waar bij deze heren de kwaliteit er wel degelijk van af spat. 

Bongloard 

Zonder het over de muziek zelf te hebben, is met zekerheid te zeggen dat deze heren de beste bandnaam van de afgelopen editie van Zwemfest bezitten. De vibe van de jongens op het kleine podium in de Kelderbar is precies wat de naam doet vermoeden, skatende stoners. Maar dan wel met een heel stevig, rauw randje rock. De kleine kelder is wederom gevuld met moshpits en een uitzinnige menigte. Het bijzondere is dat alle drie de bandleden meezingen, zelfs de drummer. De liedjes zijn hard en intens, waarmee Bongloard een perfecte afsluiter voor de Kelderbar is. 

Tape Toy 

Tape Toy stond van tevoren natuurlijk al bekend als de absolute headliner van Zwemfest 2019, wat altijd een bepaalde verwachting die waargemaakt zal moeten worden met zich meedraagt. Waargemaakt werd deze zeker, met vlag en wimpel. Met uitnodigende indie-rock werd de zaal ondergedompeld in een warm bad, wat de perfecte afsluiter bleek. De afwisseling tussen de zanger en de zangeres, die beide ook nog eens respectievelijk gitaar en piano bespeelden, was een erg welkome. De band leek zich vooral ook erg thuis te voelen, wat tot in het publiek te merken was. De interactie van de zangeres met het publiek deed iedereen loskomen. Een quote om de verkoop van hun sleutelhangers te promoten illustreert dit perfect; ‘jullie gaan allemaal zuipen, ik zie jullie wel, jullie raken je sleutels kwijt dus koop een sleutelhanger!’. 

Al met al was deze editie van Zwemfest weer een stapje hogerop vergeleken met vorig jaar. Het leek nog drukker, nog gezelliger en nog meer hoop te bieden voor de toekomst van dit prachtige festival, dat opkomend talent een daadwerkelijk podium biedt. Wij hebben nu alweer zin in volgend jaar!