Het UB-leven

Het ‘UB-leven’ is weer in volle gang. De trap voor het Academiegebouw is niet meer te zien door de kliekjes koffie drinkende studenten, de weg is bedolven onder een lading sigaretten en ’s Ochtends kan je maar beter niet met de auto door de Broerstaat rijden, tenzij je graag 300 man op je motorkap hebt liggen. Waarom is het toch zo aantrekkelijk om je te voegen in deze massa stressende studenten? 

Het gedoe begint al om half 9. Voor sommigen zelfs om kwart over 8 terwijl de deuren nog niet eens open zijn. Wanneer je een afgezonderd plekje tussen de boeken wil bemachtigen kun je maar beter op tijd zijn. En op tijd betekent een kwartier voor openingstijd, want je hebt natuurlijk alles over voor dat ene fijne plekje. 

Nadat je al je zooi op een zo goed mogelijke manier hebt verspreid over je tafel en waarschijnlijk ook een plek voor al je andere vrienden hebt opgeëist, die het niet konden verdragen om er voor half 9 te zijn, baan je je een weg naar de koffieautomaten. Een ranzige bak koffie van maar liefst 0,40 cent gaat er goed in voordat het harde werken gaat beginnen. 

Met een bekertje cafeïne in de hand is het vervolgens net het juiste moment om even je sociale contacten te onderhouden, je hebt je plek toch al geclaimd. Eerst even een kwartier bellen, vervolgens al je vrienden tegenkomen bij de trappen en dan uitgepraat en wel rond een uurtje of 10 terug naar de plek waarvoor je zo vroeg je bed uit bent gekomen.  

Rond 11 uur is het wel weer genoeg geweest en heb je het plan, net zoals ongeveer de hele UB, om een pauze in te lassen. Eenmaal in de kantine aangekomen is het daar toch wat drukkend, dus haal je je langverwachte koffie en neem je plaats op de trap. Het liefst in het midden waar je eigenlijk iedereen in de weg zit. Je praat met je medestudenten over de stress, je tentamen van morgen maar vooral over het feit dat je zo weinig tijd hebt en het allemaal nooit af gaat krijgen. Ondertussen neem je nog een slok van je welverdiende koffie. 

Nog even anderhalf uur doorzetten, want om 1 uur is het wel weer tijd voor lunch. Je hebt je voorgenomen thuis alvast een gezonde wrap met hummus te maken maar deze ben je natuurlijk vergeten. Op naar de Albert-Heijn voor een aantal pistoletjes met kruidenboter. Je broodje dippend in het smeersel praat je nog eens verder over je tentamen. Dat wordt niks, dagen in de UB maar het is allemaal te veel. Nadat je je ei weer even kwijt hebt gekund ga je weer aan de slag, je hebt tenslotte morgen een tentamen. 

Het is half 4 en tijd voor de laatste koffiepauze. Je hebt er weer ongeveer 1,5 uur op zitten dus de dag kan doorgenomen worden. Koffie erin, nog even een uurtje door en dan op naar huis. Klaar voor een nieuwe, exact dezelfde, dag.