Ruimtes doorbreken: Dolf Verlinden in het Groninger Museum

Tussen 5 april en 1 september probeert het Groninger Museum een antwoord op de vraag “Waar houdt een kunstwerk precies op?” te zoeken. Dit doet zij aan de hand van het meest recente werk van de in Schiedam geboren kunstenaar Dolf Verlinden. De Groninger Studentenkrant nam alvast een kijkje.

Beeldend kunstenaar Dolf Verlinden (1960), begon op vijftienjarige leeftijd met het vertalen van landschappen naar tekeningen en schilderijen. In 1984 rondde hij vervolgens zijn opleiding aan Academie Minerva Groningen af, waarna zijn voorkeur door middel van experimenteren langzaam richting minimalistisch en abstract ging. Hij woont en werkt sindsdien in deze prachtige stad, die ook een inspiratiebron vormt.

Hij concentreert zich voornamelijk op wiskundige vorm verhoudingen en abstracte motieven, waardoor zijn werk vaak verscheidene contrasten omarmd. Zo werkt hij met tegenstellingen als open en gesloten vormen, en transparante, maar ook egale kleurvlakken.

Naast vorm- en kleurcontrasten zoekt Verlinden ook uitdaging in zijn materiaalkeuze. Hij werkt namelijk niet alleen met olieverf op linnen doeken, maar ook met drukwerk, zink, hout en spanbanden.  

Dit alles om antwoord te vinden op vragen als “Hoe verhoudt een kunstwerk zich tot de ruimte eromheen?” en “Hoe verbind je wiskundige vormen en principes met intuïtie en gevoel?”. Het alomvattende thema, dat Verlinden al tien jaar bezighoudt, en nu ook centraal staat in de tentoonstelling van het Groninger Museum, is ruimte.       

Zijn zoektocht naar het concept ruimte, en alles eromheen, is uitgebeeld in verscheidene abstracte werken, waarin hij eveneens gebruik maakt van verschillende materialen. Zo is het werk “In gesprek met Mondriaan” tentoongesteld op een linnen doek met houten latten, en zijn festo-variaties op een serie ingelijste papieren vellen.

Wat Verlinden’s collectie in het Groninger Museum ook kenmerkt, is dat zijn werk niet stopt bij de randen van het doek. Het werk waarin houten latten buiten het beschilderde doek steken is voorzien van de veelzeggende naam “Grenswachters”.

Door het gebruik van verschillende materialen speelt de tentoonstelling van Dolf Verlinden’s meest recente werk tot de verbeelding; waar de uitstekende houten latten ophouden, lopen ze in de hoofden van de kijkers door. De abstracte kunst lijkt hierdoor zowel met elkaar in verbinding te staan, als met de verbeelding van de kijker. Zo worden de werken en haar toeschouwers een ononderbroken schakel.

Daarnaast is ook duidelijk aan de werken te zien dat Verlinden zich gaandeweg ontwikkelt, en dat het ene werk het andere ontlokt. Elk werk presenteert zo zijn antwoorden, maar ook nieuwe vragen, die inspiratie bieden voor het volgende werk. Dat Dolf Verlinden met een hand vol werken in slechts één ruimte deze effecten weet te bereiken is misschien wel het meest bewonderenswaardige aspect van de tentoonstelling.