Topfiets: De 4 Mijl van Groningen
Op zondag 14 oktober vond alweer de 32e editie van de 4 Mijl van Groningen plaats. Op een uiterst mooie tweede zondag van oktober won Davis Kiplangat in 17 minuten en 12 seconden de wedstrijd. Slechts 6 seconden boven het record dat Vincent Yator uit Kenia in 2011 liep.
Het zal geen verrassing zijn dat een man uit een Afrikaans land de snelste is op het 6,437 kilometer lange parcours. De eerste en laatste Nederlander die de 4 Mijl won was Greg van Herst uit Tilburg in 1995. Zelfs de Belgen wonnen vaker. 3 keer. Daar moest verandering in komen.
Vincent Yator liep zijn record met een gemiddelde snelheid van ongeveer 22,6 kilometer per uur. Omdat ik geen hardloper ben, het ontzettend saai vind en dit een artikel over fietsen is besloot ik de wedstrijd wat gelijker te trekken. Ik zou het tegen de beste hardloper opnemen met de beste fiets: de familiefiets.
Dat lijkt misschien oneerlijk, twee beentjes tegen het machtige rijwiel, maar laat me dit uitleggen. Volgens Google Maps kost het een fietser 23 minuten om de route van de 4 Mijl af te leggen. Een kleine zes minuten langzamer dus dan de Keniaan.
De familiefiets, een Gazelle met zeven versnellingen, waarvan op een goede dag wel vier het doen, achterwielaandrijving, een kwart paardenkracht (ik heb niet het geloof dat ik voor één pk kan zorgen) en een topsnelheid van bijna 30km/h. Ik had er het volste vertrouwen in. Want hoe moeilijk kan het zijn om een hardloper te verslaan op een fiets?
Toen ik naar buiten stapte gewapend met de Gazelle en een bidon met Radler voor het fietsgevoel motregende het een beetje. Ik zette de Strava-app aan en fietste naar het startpunt van de 4 Mijl, dat in Haren ligt. Daar aangekomen, met minieme inspanning, checkte ik mijn gemiddelde snelheid over de afstand die ik rustig gefietst had. Gemiddeld 20,9km/h en een maximale snelheid van 25,9km/h. Ik had er vertrouwen in.
Op de Kerklaan ging ik van start en direct leek het erop dat dit een dag zou worden waarop alles tegen zou gaan zitten. De vierde versnelling weigerde dienst en dus zat ik met slechts drie versnellingen opgezadeld.
Een vrouw met dochtertje op een minifietsje fietste voor mij en daarachter reed een rode Volkswagen Golf. Inhalen ging niet, maar gelukkig sloegen de drie bij de rotonde rechtsaf en kon ik mijn weg vervolgen.
Langs de Albert Heijn en voor de tweede keer rechtsaf. Vanaf toen was het alleen maar rechtdoor tot aan de Heerestraat. Toen kwam ook de wind opsteken. Wind tegen. Bah. Maar ik gaf niet op. Ik buffelde door. Totdat er weer twee auto’s langzaam richting de rotonde reden. Weer kon ik niet inhalen. Dat betekende weer tijdverlies.
Na de rotonde begon het fietspad en wegens de regen waren er weinig fietsers te bekennen. Ik had dus ruim baan. De tactiek was om niet constant op topsnelheid te rijden, ik wist dat dan op een gegeven moment de man met de hamer zou komen en de droom uiteen zou spatten.
Zonder kilometerteller en snelheidsmeter op het stuur had ik geen idee hoe snel ik ging en hoe ver ik voor of achter lag op de Keniaanse hardloper. De regen en natte haren uit mijn ogen wissend kon ik slechts zo hard mogelijk fietsen, voortgedreven door de gedachte dat ik op een missie was: bewijzen dat de fiets beter is dan de benenwagen.
Tot ik de stadsgrenzen van Groningen bereikte ging alles goed, maar toen begon de fietshoofdstad van de wereld me tegen te werken. Stoplichten zaten niet mee, er waren mensen op de weg die niet wisten dat ik op missie was en dus in de weg fietsten en bromden. Al met al heb ik bij twee stoplichten in totaal twee minuten verspeeld. Staan wachten. Gewoonweg gênant voor een stad die er prat op gaat de fietshoofdstad van de wereld te zijn.
Met deze twee verloren minuten was ik overigens nog niet aan het record van Vincent Yator gekomen. Toen ik bij de finish afstapte, gaf Strava 00:21:05 aan. De fiets had gefaald. Alhoewel, een vonkje hoop lichtte op. De app gaf 7,2 kilometer aan al afstand. Ik heb dus gewoon 800 meter te ver gefietst. Bijna een kilometer.
Na berekeningen heb ik over die 800 meter 2:30 minuten gedaan. Mijn eigenlijke 4 Mijl-tijd is dus 19:05. Trek je daar de verspeelde minuten bij de stoplichten van af, houd je 17:05 minuten over. Eén seconde onder het record van Yator. Het was schijnbaar een nek-aan-nekrace, maar de winst gaat toch naar het nobele stalen ros.