Het BSA: een blok aan het studentenbeen

BSA. Een afkorting die menig student de stuipen of het lijf jaagt. Bindend Studie Advies. Een regel die stelt dat er in het eerste studiejaar door elke student een minimaal aantal studiepunten moet worden gehaald om überhaupt met de studie verder te mogen. Bij veel universiteiten ligt dit minimale aantal op 45 punten, en dus driekwart van de te behalen punten. Omtrent het BSA zijn een hoop regels waar de universiteiten zich aan moeten houden, zoals onder andere voldoende begeleiding voor studenten en bij persoonlijke omstandigheden die ervoor zorgen dat het BSA niet gehaald werd, mag er van het aantal van 45 studiepunten afgeweken worden. Als je het zo hoort, lijkt het te doen. Echter blijkt dat in praktijk tegen te vallen, en recentelijk kwam er een rapport uit van het RIVM genaamd “Volksgezondheid Toekomstverkenning 2018” waarin staat over de toegenomen studie- en prestatiedruk:

“Een van de factoren die hierbij vaak wordt aangehaald is de versobering van de studiefinanciering van de laatste jaren, waardoor meer jongeren een bijbaantje nodig hebben om de kosten te kunnen dekken. Het aantal scholieren en studenten tussen 16 en de 27 jaar dat hun opleiding combineert met betaald werk is tussen 2004 en 2014 gestegen van 39 naar bijna 60 procent. Tegelijkertijd kan dit bijbaantje niet ten koste gaan van de studieprestaties, want door de uitbreiding van de rendementsmaatregelen zoals het Bindend Studieadvies heeft studie-uitloop soms serieuze (financiële) consequenties.”

Hieruit zou je toch kunnen opmaken dat het BSA wel degelijk effect heeft op jongeren, en niet zo’n beetje ook. De lijn die de toename van psychische klachten in jongeren weergeeft loopt steiler omhoog dan de Mount Everest, en dus is het niet heel verbazend dat minister van Engelshoven wil dat het BSA omlaag gaat.

 

De lijn die de toename van psychische klachten in jongeren weergeeft loopt steiler omhoog dan de Mount Everest

Echter kon deze maatregel op vrij veel kritiek rekenen, en dan natuurlijk met name op het meest gebruikte politieke platform dat we kennen in deze tijd: Twitter. Studenten zouden behoefte hebben aan structuur, en als ze de punten niet kunnen halen horen ze dus niet bij die studie thuis.

Anderzijds hoor je stemmen opgaan die pleiten voor het feit dat studenten worden gepakt op een moeilijk moment: je woont voor het eerst op jezelf, en alles is nieuw. Met een beetje pech is je studie ook volledig Engelstalig en moet je het hele jargon van je nieuwe vakgebied eerst nog leren, maar denderen je lessen in hoog tempo door.

Voor beide kanten is uiteraard iets te zeggen, en op sociale media gebeurt dat al veelvuldig. Dit stuk zal dan ook vervolgd worden zodra er meer bekend is over wat er precies met de BSA-regel gaat gebeuren. Voor nu lijkt me een scenario waarin iedereen zo lang kan studeren als hij of zij wil zonder consequenties niet ideaal, maar je moet wel af en toe in je leven de kans krijgen om te vallen en weer op te staan.