Nieuwe karaokebar opent deuren

Karaoke, you either love it or really quickly need to find out that you love it! De SK-redactie is in ieder geval overtuigd lid van kamp karaoke. Naast het uitdragen van bijdehante meningen delen we ook graag zo nu en dan ons gouden keelgeluid met SK-lerend Groningen. Maar helaas werd enkele weken geleden voor een bepaald redactielid (die hier niet met naam en toenaam genoemd wil worden) dit genot bruut verstoord toen ze om totaal ongegronde redenen en zonder pardon dè karaokebar (Gelkingestraat) werd uitgeknikkerd. Daarom werd het hoog tijd op zoek te gaan naar een nieuwe plek om liefdesverdriet weg te blèren met Anastasia’s I’m Outta Love. Wat een geluk dat een nieuwe krijs-je-longen-uit-je-lijf-tent nu net haar deuren heeft geopend in Groningen city! En wel in de oude Donovans, Peperstraat.  Die moest natuurlijk snel gerecenseerd worden.

De geestverruimende middelen vloeiden rijkelijk die avond en de wereld leek een stukje mooier dan hij in werkelijkheid was, maar het mocht niet baten. Zelfs in onze euforische gemoedstoestand stelde het binnentreden in de nieuwe karaokebar nog erger teleur dan hongerig je koelkast opentrekken, je verheugend op die chille lasagne van gisteren, en erachter komen dat je kut-huisgenoot de kliekjes heeft opgegeten. Nog erger dan fucking veel zin hebben in seks en dat je vriendin dan alwéér ongesteld is. Zelfs nog erger dan met je brakke hoofd de grootste #2 uit de geschiedenis van de mensheid fabriceren en er dan achter komen dat het wc papier op is. Een uitermate teleurstellende teleurstelling dus.

Nu vraag je je wellicht af wat er in vredesnaam zo kan teleurstellen aan een karaokebar. We pakken gewoon onze karaokebar-checklist er even bij.

• De muziekkeuze: er zijn van die nummertjes die een karaokebar hun naam eer aan doen. Als díe nummers op de menukaart staan, dan weet je dat je een kwalitatief hoogwaardige karaokebar bent binnengetreden. Criteria zijn dat ze over een hoog oorkankerverwekkend vermogen beschikken en op een podium met dronken, toondove studenten nog het beste tot hun recht komen. Maar helaas waren zowel Mainstreet als Famke Louise niet te bestellen in deze bar.

 

• De microfoons: waarschijnlijk heb je nog nooit stilgestaan bij de meerwaarde van de microfoon-keuze in een karaokebar. Toegegeven, wij ook niet. Tot we hier binnen strompelden. Ineens realiseerden we ons waarom bij die andere toko de microfoons stevig aan het podium zijn vastgemonteerd. In deze bar moet je namelijk je leven in de waagschaal gooien om voor zo’n ding te vechten. In een goede karaokebar wordt de beschermde titel van karaoke-zanger nog gerespecteerd, waardoor je met het betalen van je biertje je drie minuten aandacht en een podiumplek afkoopt. Maar hier kan je claim to fame ieder moment uit je handen gerukt worden. Niet cool.

 

• Hysterisch publiek: niets maakt een karaoke-ervaring meer compleet dan het enthousiasme van een hysterisch, dronken gezelschap. Alhoewel wij in de nuchtere wereld de selectierondes van Idols nog niet zouden halen, krijg je in een beetje karaokebar voor drie magere eurootjes de ervaring van een superster. Spots aan, stevige positie voor de microfoon en daar gaan we: “jaaa mensen, deze is voor jullie! Handjes in de lucht! Jullie zijn fantastisch, tot volgende week!” Maar hier is de barvrouw de enige die je enthousiasme met een sip hoofd aanhoort. We hopen voor haar dat er zich nog een wietplantage of grimmige sekskelder schuilhoudt ergens in het pand, want van het succes van de karaokebar moet ze het wat ons betreft niet lang hebben.

Bovendien ging de toko al dicht voordat de zon opkwam, wat een amateurs.

Conclusie: nee. Nee nee nee. Om het redactielid in kwestie maar even te quoten: “ik blijf nog liever met een entreeverbod in de vrieskou voor de deur van de échte karaokebar staan dan dat ik hier nog een keer naar binnen moet”.