De tien stress momenten als je een 21-diner hebt

Wie uit te nodigen? Deze is voor alle mensen de een 21-diner organiseren. Als student kan je wel stellen dat je een brede vriendenkring hebt opgebouwd, dus wie uit te nodigen? Je jaarclub, je huis, je vriendinnen of vrienden van studie, van je sportvereniging, van je ploeg? Voor je het weet heb je een gastenlijst ter grote van boekwerk en zit je wanhopig je nagels op te eten. Papa en mama hebben natuurlijk een maximaal aantal gasten aangegeven en nu moet je schrappen.

Wat te eten? Nog zo een voor de organisatoren. Want jeetje mina, was is het een opgave op te bedenken wat te gaan eten, wat te gaan drinken, wat iedereen lekker vindt en jij ondertussen ook nog, en ondertussen moet je óók nog eens de kosten binnen de perken houden. Hoe dan?

Wat te eten deel 2: deze is voor de gasten. Want ja, als jij toevallig geen vis lust en het diner bestaat uit vrij veel vissige producten, dan moet jij toch maar een glimlach opzetten, een flink glas water inschenken en mooi weertje spelen, terwijl jij moeizaam je eten wegkauwt. Maar hé, de organisator heeft er hartstikke zijn of haar best op gedaan, en misschien ontdek je nog wel eens iets wat je opeens wel lust. Niet gelijk alle zalm uit je tagliatelle vissen dus, probeer eens een keer iets.

De dress-code: de organisator probeert een zo origineel mogelijk thema te bedenken (“pretty in pastel”, “beautiful in black”, “wervelend wit”, verzin iets moois) terwijl alle genodigden wanhopig hun groepsapps volspammen met de vraag: “heeft iemand nog een wit/pastelkleurig/geel/groen/blauw/rood jurkje? En mag ik die alsjeblieft lenen voor het 21-diner van Ashley?”

De speech: ook weer aan beide kanten een heftig stressmoment. Want de organisator zit te stressen wat voor heftige alcohol-gerelateerde verhalen zijn of haar vrienden of vriendinnen gaat onthullen terwijl zijn of haar ouders enthousiast mee staan te luisteren, terwijl de genodigden lopen te stressen over wat ze er wel in kunnen zetten zonder ervoor te zorgen dat de organisator na het diner wordt onterfd door zijn of haar ouders.

Het boek: eh ja. Da’s altijd een dingetje. Dit is vooral een ding voor de dames. Alle vriendinnen van de organisator moeten het boek in handen hebben gehad om een leuk verhaaltje te schrijven over de organisator. Ten eerste: hoeveel tijd je er ook voor uit trekt, er is altijd wel íémand die op het laatste moment nog zegt: “ik moet er nog in schrijven”. Ten tweede: probeer jij maar eens een leuk verhaaltje te schrijven terwijl 20 andere meiden óók een zelfde soort verhaaltje proberen te schrijven, en dan niet in herhaling vallen. Hint: het is onmogelijk.

De tafelindeling: mensen die elkaar kennen naast elkaar? Maar dan wordt er niet tussen vriendengroepen gemengd. Maar wat nou als je iemand hebt die niet zo sociaal is? Dat zorgt alleen maar voor ongemak. Korte samenvatting: ga er maar even een dagje voor zitten, organisator.

Alcohol: hoeveel alcohol moet er in huis gehaald worden? Hoeveel moet er bijgeschonken worden? Hoe maskeer je voor de ouders van de organisator of voor jou eigen ouders hoe dronken je eigenlijk bent? Want als je straks een stel vriendinnen hebt die halfnaakt met een fles wijn aan de mond door het huis banjeren, zijn je ouders nogal in shock. Is natuurlijk niet te bedoeling. Genoeg drinken maar niet teveel is het credo, maar ja, soms hebben mensen nou eenmaal wat te diep in het glaasje gekeken. Probeer dat maar eens mooi te maskeren.

Het “blijven slapen”: voor de organisator een hele opgave, want: waar moet iedereen gaan tukken? Hangt natuurlijk wel van de grootte van je huis af, maar de meeste gasten zitten er niet op te wachten om op de vloer te moeten bivakkeren. Meestal wil je juist je vrienden of vriendinnen uit Groningen uitnodigen, omdat zij immers nog niet zo vaak je thuisthuis hebben gezien. En tsja, zij hebben nou eenmaal een plek om te slapen nodig. Je kan ze moeilijk op de eerste trein terug zetten. Voor de gasten is dit ook nog een ding: moet ik een matje mee? Moet ik een slaapzak mee? Moet ik een kussen mee? Hoe ga ik dit allemaal meeslepen zonder eruit te zien alsof ik een halfjaar ga backpacken door Azië?

De nasleep: een huis dat enigszins in chaos ligt, een stel hongerige vrienden dat moet ontbijten en op de trein gezet moet worden, enigszins brakke ouders die dientengevolge niet het allerbeste humeur hebben…. Ja organisator, het is even kut, maar je mag waarschijnlijk ook nagenieten van een geweldige avond. Glimlach om de leuke speeches die je hebt gehad terwijl je half opgedronken bierflesjes in de gootsteen leeggooit, en denk aan het chille eten terwijl je half aangekoekte etensresten in de prullenbak gooit. Hoe dan ook: nadat de chaos in huis is verdwenen, kan je alleen maar denken: wat was het leuk.