Recensie: Black Panther (voor de Marvel-kenner)

Ik ben een Marvel-liefhebber, sinds de allereerste Iron Man van tien jaar geleden heb ik geen enkele MCU-film overgeslagen en zat ik hondstrouw in de bios te wachten tot de aller-, allerlaatste watertande post-credits scene. Zo ook nu bij Black Panther, de meest recente film uit de superheldenstal van Marvel en de laatste film voordat in april het Avengers-geweld losbarst in Infinity War. Korte samenvatting: De hoofdpersoon, T’Challa heeft na de evenementen van Captain America: Civil War genoeg paniek aan zijn hoofd. Hij is de koning van het Afrikaanse, superisolasionistische, bijzonder techonoligisch vooruitstrevende en visueel spectaculaire Wakanda. Eveneens moet hij dealen met de compleet gestoorde terrorist Ulysses Klaue (Gespeeld door Andy Serkis, die we nog kennen uit Age of Ultron) en een nieuwe, persoonlijkere dreiging in de vorm van Killmonger, fenomenaal neergezet door Michael B. Jordan. Deze film excelleert in het neerzetten van de antagonisten. Waar Marvel films namelijk vaak vermakelijk zijn, schort het ze vaak aan goede schurken. Natuurlijk we hebben de briljante Loki, maar daar tegenover staan compleet inwisselbare schurken zoals Malekith, Ronan the Accuser, Whiplash, Yellowjacket en de volledig verpeste Mandarin uit Iron Man 3. Jordans’ Killmonger daarentegen is een formidabele schurk. Ondanks dat hij wel voldoet aan het kloon-principe (superheld neemt het op tegen schurk met ongeveer precies dezelfde powerset) is het zijn uiterst oprechte en geloofwaardige motivatie en het geweldige acteerwerk dat hem het echte gevoel van een dreiging geven tegenover onze held. Met deze complimenten wil ik overigens de rest van de cast absoluut niet tekort doen. Chadwick Bosemans T’Challa – de titulaire Black Panther, in case you didn’t pay attention, heeft de perfecte balans tussen een koninklijk charisma en de treffende onzekerheid van een man die eigenlijk nog geen idee heeft wat hij aan het doen is. Zijn onzekerheid maakt hem een personage waar je als kijker sympathie mee kan hebben, iets wat niet gemakkelijk is als je een koninklijk karakter speelt wiens land zich al jaren afsluit voor de wereldproblematiek. Eigenlijk schittert de hele cast, de compleet over de top Andy Serkis die zich op en top vermaakt als de Afrikaner superschurk Klaue, Danai Gurira die daadwerkelijke angst inboezemt als Okoye, het hoofd van de koninklijke lijfwacht en Lupita Nyong’o, die als T’challa’s zus Nakira de juiste balans tussen speels en briljant weet te bewaren. Tevens moet het meesterlijke regisseerwerk van Ryan Coogler ook niet onbenoemd blijven. De beste man gooide al hoge ogen met Fruitvale Station (knap als je daarbij je ogen drooghoudt) en met de Rocky-spin-off Creed, een film die veel beter was dan het hele oeuvre van Stallone bij elkaar opgeteld. Ondanks de compleet absurde materie waarmee Coogler werkt (superheld-koning van technologisch superieure staat zit in de penarie), weet hij een menselijk en zelfs maatschappijkritisch verhaal ten tonele te brengen, wat zich vooral uit in – ik zeg dit te vaak- de fenomenale Killmonger, voor wiens motivatie ik bij tijd en wijle oprecht meer begrip had dan voor die van de Black Panther himself. Verder voldoet ook deze Marvel-film aan alle eisen. Visueel heerlijk, een killer-soundtrack, scherpe dialogen, puik acteerwerk en post-credits scènes die de vasthoudende kijker meer dan belonen. Ga deze film vooral zien, al heb je niks met superhelden of Marvel, dit is er eentje om niet over te slaan.