Litouwen: Een Baltisch Natuursprookje

Mijn tentamenrooster was weer eens zo subliem dat ik weer de gelegenheid had om ons
kikkerlandje na mijn laatste gezwoeg even te kunnen ontvluchten. Ondanks de kou in Nederland,
zocht ik het nog kouder op, namelijk oostelijker. Het werden vier dagen Litouwen, waar ik voor
minder dan een krat bier (inclusief statiegeld) vanaf Eindhoven naartoe vloog. In het Nederlandse
nieuws hoor of ik zie ik nagenoeg nooit iets over de Baltische staten, wat een van mijn grootste
beweegredenen was om hier zelf eens op een kleine ontdekkingstocht te gaan.

Met een lichtelijk Scandinavische ligging, maar toch ook een voormalig Sovjet-Unie land, was ik verschrikkelijk
nieuwsgierig wat de meest zuidelijk gelegen Baltische staat nou eigenlijk te bieden heeft.
Geland in Vilnius, stap ik gelijk de sneeuw in. Mijn hostel bevindt zich in de oude stad van Vilnius,
waar de architectuur kleurrijk en prachtig is. Vilnius, of in ieder geval het centrum, oogt net zo a-
Sovjet als Groningen, wat mij blij verraste. De mensen die ik op straat tegenkom daarentegen, lijken
allemaal een ietwat norse, ongeïnteresseerde indruk te maken. Iedereen is bezig met zijn eigen ding,
loopt langs elkaar heen en begroet elkaar niet of nauwelijks. De caissières die mij in de supermarkt
helpen spreken geen woord tegen mij en scannen enkel mijn artikelen. De spontaniteit is ver te
zoeken, maar na wat initiatief getoond te hebben kom ik erachter dat het Litouwse volk toch in staat
is om een babbeltje te maken en een biertje te drinken.
Pas als ik het binnenland van Litouwen in trek, komt de echte schoonheid van het land naar boven.
Ver hoef ik hier niet voor te reizen, aangezien Vilnius midden in de besneeuwde bossen ligt. De
Litouwse natuur heb ik onder andere verkend in de culturele hoofdstad Trakai, waar zich ook een
prachtig middeleeuws kasteel bevindt. De Litouwse taal is complexer dan ik had gedacht, dus de
juiste bus naar dit kleine stadje vinden was een verrassend moeilijke opgave. Waar ik de meest
adembenemende natuur aanschouwde was in het Puckoriai National Park, waar ik mij slechts twintig
minuten van mijn hostel in een prachtig, sereen en besneeuwd natuurlijk paradijs bevond. De
gezonde ijskoude lucht, tijdens mijn verblijf op zijn koudst (overdag) -8 graden Celsius, werkt
verfrissend en na een intense wandeling vol sneeuw, beklimmingen en geweldige uitzichten, is mijn
kater van de vorige avond uit in het voor de winter verrassend levendige centrum van Vilnius
volledig verdwenen.
Eigenlijk is Litouwen één groot natuurpark, wat ik mij besefte toen ik op de laatste dag van mijn trip
in de trein richting Kaunas zat. De trein stopte nergens tussen Vilnius en mijn bestemming,
aangezien hij enkel door bossen met hier en daar een verdwaald maar pittoresk dorpje in de heuvels
raasde. Graag zou ik nog eens in de zomer teruggaan naar dit land dat mij blij heeft verrast met haar
prachtige natuur en architectuur, alhoewel ik zeker aan zou raden om hier ook in de winter naartoe
te gaan. De constante sneeuw gaf alles een sprookjesachtige ambiance, waardoor het heerlijke
gevoel dat ik even helemaal van alles en iedereen vandaan was de boventoon voerde.