Zadelpijn

Het is weer eens fout gegaan. Ergens op de PR afdeling van de Gemeente Groningen heeft een compleet van de wereld losstaande ambtenaar een idee geponeerd en gedurende het hele proces van ontwikkeling en uitvoering is er niemand opgestaan die de tegenwoordigheid van geest had om even te zeggen: ‘’Jongens, dit kan echt niet. Als we dit doen, staan we grandioos voor lul,’’ maar helaas, de poppetjes van de gemeente waren te druk bezig met zelffelicitatie en koddig mislukte high fives geven aan elkaar, om vervolgens een paar uur te vroeg te beginnen aan de VrijMiBo.

Ik heb het natuurlijk over deverschrikkelijke goudkleurige zadelhoesjes die uitgedeeld werden aan mensen die hun fiets goed geparkeerd hebben. Een soort van ‘’Goed zo, je bent niet volkómen debiel’’-sticker, maar dan stommer. Ten eerste zijn zadelhoesjes de kutste manier van reclame maken ooit: ik heb al ik weet niet hoe vaak in een vlaag van frustratie hoesje nummer zoveel van m’n zadel gerukt alvorens ik er scheldend bovenop ging stampen. Sowieso is het op z’n best dubieus te noemen om reclame te maken op iets waar mensen het grootste gedeelte van de tijd met hun bezwete reet op zitten. Ten tweede kun je er niks mee. Soit, een zadelhoesje beschermt je tere zadeltje tegen de allerlafste, treurigste regenbui ooit, maar afgezien van dat kun je er niet veel mee. Door de vorm is het niet geschikt als douchekapje dan wel condoom (I’ve tried one of those), je kunt het hoesje nergens inleveren voor een pilsje in de kroeg (I’ve asked) of voor een tarwegrasshotje in een hipsterige tent waar het altijd ruikt naar hout: al met al een bijzonder onpraktisch ding dus. Daarnaast doet de kleur het lijken alsof je de koning van een woonwagenkamp bent en de pijnlijke combinatie tussen een hashtag en een letter F drijft mensen tot het bewust foutparkeren van hun fiets. Want als ik eerlijk ben, dan dreg ik liever mijn tweewieler uit de Hoge der Aa dan dat ik zo’n godsgruwel van een zadelhoesje van m’n zadel moet trekken. Tot slot het grootste bezwaar: in plaats van dat de zuurverdiende belastingscentjes bij de gemeente worden uitgegeven aan een wat zinvoller fietsbeleid (hint: meer plekken om je fiets te parkeren), besluit de gemeente hun ekkies te steken in hoesjes die zo gruwelijk plastic zijn dat er voor elk hoesje een ijsbeerfamilie zelfmoord pleegt. Dit valt te vergelijken met een sticker op het gezicht plakken van iedereen die in de afgelopen tijd niet een geweer in het centrum heeft afgeschoten in plaats van te investeren in betere wapencontrole. Ik hoop dat de gemeente volgende keer beslissingen neemt die wat minder dom zijn en ook wat minder lijken op die ene docent uit de tweede klas die zonodig moest rappen, dan parkeer ik mijn fiets misschien wat netter.

Maar tot dan: parkeer verkeerd, red een ijsbeer.