Verbroedering in de IJshockeycompetitie

Afgelopen december was het weer zover: de jaarlijkse Groningen on Ice op de Grote Markt. Met de Drie Gezusters die het schaatsgenot mogelijk maakten, gleden zowel Nederlandse als buitenlandse studenten over het ijs. Geweldig om te zien dat kinderen, jongeren en ouderen met knikkende knieën het ijs betreden om vervolgens zonder intentie het ijs met rode billen verlaten. De IJshockey  Competitie is hierbij geen uitzondering.
  

De IJshockey Competitie is bedoeld als een vriendelijke competitie waarbij het spelplezier helemaal voorop staat. En van hetgeen wat ik gezien heb, heeft het zijn bedoeling meer dan waar gemaakt. De een was wel een meer ervaren schaatser dan de ander en in het heetst van de strijd werd het  bloedjespannend. En dan heb ik het vooral over de ruigheid van het spel. Hadden sommige spelers misschien een beetje Canadees bloed in zich?
  Op sommige momenten durfde ik bijna niet meer te kijken. Het niveauverschil was bij vele wedstrijden te groot. Waarbij het ene team nog amper op hun schaatsen kon staan, was het andere team binnen een paar tellen aan de andere kant van de baan. Ik voelde de pijn van sommige spelers bij elke valpartij dat zij maakten, terwijl de tegenstanders goal na goal scoorden.
  Dat wil niet zeggen dat het verschrikkelijk was om naar te kijken. Ondanks dat vele wedstrijden uitmonden in een ware slachtpartij, stond de verbroedering in elke wedstrijd voorop. Viel iemand hevig, dan werd het spel even stopgezet. Of het nu iemand van het winnende of verliezende team was dat viel, iedereen hielp elkaar weer op de been. En belangrijker nog, iedereen had lol.
  Een competitie als dit laat zien wat Groningen in zijn mars heeft. Heb oog voor de puck, maar nog meer oog voor elkaar. Verbroedering zit in onze genen. En is dit niet waarom wij deze competitie volgend jaar weer willen? Train als een malle voor volgend jaar en we zien elkaar bij de volgende ijshockey competitie op de Grote Markt!