laten we het toch maar overdoen

Stel je voor: een huiskamer

gevuld met mensen die je misschien kent een

feestje is er gaande je hebt je stil-

letjes gemengd, als siroop in een fles

vol water vangen mensen flarden van je.

Ze merken niet hoe je smaakt

drinken je niet in grote slokken

 

je wordt genipt, soms wil

je een beetje meer geproefd worden,

je wil geen prooi zijn van gesprekken over

goede voornemens,

binnenhuisinrichting,

vuurwerk,

feminisme.

 

Daar is het de avond ook niet voor dus

je kruipt naar een krat toe – stil

je wil niet teveel lawaai achterlaten,

sfeer verstoren, gesprekken laten

buitelen met je mening je wil niet

betuttelend overkomen en zwijgen

is goud op een avond als deze.

 

Je fles sist als je haar openwipt het

metalen dopje stuitert maar even

tapijt is te zacht voor dat soort dingen

 

daar staan ze, kijken naar grote en kleine

wijzers, je telt mee af maar iets te zacht en

net even te laat:

je overtuigt jezelf ervan dat je dat per ongeluk doet

 

daar knalt ze weer de lucht in je

ogen zien een half miljoen in licht en geluid

terwijl iederen jassen om hun lijf slaat:

iedereen ruikt vannacht naar as,

 

jij wil het alleen maar overdoen.