Kerstkilo’s

Kerstvakantie – heerlijk. Je kan jezelf weer even helemaal laten gaan. Even aan niks
denken, achterover op de bank zitten. Studeren? Dat hoeft pas weer over twee weken.
Misschien iets eerder, als je tentamens hebt. Afvallen? Ha, met kerst en oud en nieuw
om de hoek, heeft dat toch geen zin.

Je eet de laatste chocoladeletters van de Sint op en
het interesseert je geen klap. Slapen en feestjes vieren? Oh yes, dat zeker. Alle tijd.
Dan komt Kerst – ja, kerst. Twee dagen lang éten. En met familie doorbrengen.
Wij gingen twee dagen gourmetten. Mijn god, gourmetten. Je kan gewoon eten wat je
lekker vindt. Maken wat je lekker vindt. Tienduizend pannenkoekjes en mini-
hamburgers/kipfilets/slavinken/biefstukjes later voel je je alsof je buik op ontploffen
staat, maar dan is daar het toetje. En ja, toetjes zijn gewoon geweldig. Een toetje is niet
over te slaan. Een toetje, daar is altijd nog plek voor. Alleen barbaren eten geen toetjes.
En mensen die lactose intolerant zijn. Met een enorme food-coma stap je de auto in, laat
je door je lieve ouders naar huis rijden en valt in een enorm diepe slaap. De volgende
dag wordt je wakker en weet je: ik mag nog een keer. Yeheees. En dus gaat het
verhaaltje nog een keer van voor af aan.
Na de kerst ben je tien kilo zwaarder en voel je je een olifant, maar hé, oud en
nieuw komt er nog aan. Die stomme kerstkilo’s. Maar gourmetten is gewoon geweldig.
En toetjes ook. Dus weet je dat je het op geen enkele manier anders had gedaan. En dan
komen de oliebollen. De appelflappen. De kniepertjes. En weet je dat je jezelf weer niet
kan inhouden. Maar ook belangrijk: je gaat stappen. Hoogstwaarschijnlijk. In ieder geval
wordt er alcohol genuttigd. En op nieuwjaarsdag wordt je wakker met een kater, een
buik ter grootte van de DOT-kerstbal en een enigszins schuldgevoel. Verdrietig stap je uit
bed, en je realiseert je: je hebt, zoals elk jaar, weer het voornemen diëten. Maar
vandaag beginnen we nog niet. Het is immers nog kerstvakantie. Volgende week, dan
begin je.