ESNS 2018: Velvet Volume
Toegegeven, we zijn wat te laat. De lieftallige fotografe had namelijk geen polsbandje, maar een bezoekje aan de Oosterpoort en een kordon aan uitermate competente servicemedewerkers zorgt ervoor dat ze alsnog een bandje krijgt en vanavond plaatjes kan schieten, waarvoor duizendmaal dank! Helaas komt de fotografe erachter dat ze iets van haar camera vergeten is, dus het is aan mij, mijn telefoon, notitieblok en pen om deze recensie te redden.
Enfin, we hebben de eerste twee optredens van onze timetable gemist, dus met gepaste spoed haasten wij ons naar Huize Maas, voor de gelegenheid omgetoverd tot Rockpalast, waar de driekoppige Deense band Velvet Volume optreedt. Een Rockpalast is het zeker: de snijdende, ruige gitaarriffs die doen denken aan een liefdesbaby van de White Stripes en de Beastie Boys vliegen me om de oren. Al vrij vlot besef ik dat het Nederlandse publiek hier een verschrikkelijke eigenschap heeft: De neiging om onophoudelijk door de optredens heen te lullen, het liefst nog luid ook, met een pilsje in de hand. Dit gaat tot zo ver dat een van de drie dames van de band zich tot het publiek richt en zich hardop verbaast over het feit dat er zoveel gepraat wordt, het publiek trekt zich hier vervolgens niets van aan en keuvelt onverstoord door, waardoor plaatsvervangende schaamte zich van mij meester maakt.
Gelukkig is niet iedereen aan het bijkletsen onder het genot van deze band en staat er een oude man naast mij te headbangen met een zelf meegebracht blikje Dors-pils in z’n handen, zoals het hoort bij een concert van een band als deze. Want man, wat kunnen deze dames knallen. Als een soort van Powerpuff girls, maar de sugar, spice and everything nice zijn vervangen door motorolie, vuurwerk en dingen kapot maken. Het is alsof iemand Blondie op standje elf heeft gezet en dat dan keer drie. De waardeloze akoestiek verpest elke mogelijke vorm van verstaanbaarheid, maar het blijft een genot om te luisteren naar deze verschrikkelijk getalenteerde, beeldschone Deense vrouwen die het Rockpalast op hun grondvesten doen schudden.
De oude man vraagt of ik het naar mijn zin heb, nog voordat ik instemmend kan knikken, headbangt hij er al weer op los. Publiek, neem een voorbeeld aan deze man. Bewaar je relatieproblemen en je hautaine opinie maar voor in de pauze en ga in godsnaam gewoon los op deze heerlijke band.