Vrijdag vs. Sandifort: goede typetjes, niet de beste grappenmakers
Sandifort zul je wellicht kennen als Dokter Corrie uit het SchoolTV weekjournaal of als een van de deelnemers van Wie is de Mol 2015. Of, als je al iets ouder bent, van Kopspijkers, waarin deze vrouw verschillende BN’ers imiteerde. Vrijdag is vooral bekend als een van De Vliegende Panters. Na ‘Hulphond’ en ‘Löyly’ is ‘Vrijdag vs. Sandifort’ de derde show van het duo dat Martine Sandifort en Remko Vrijdag sinds 2012 vormen.
Vermoedelijk zal het hier niet bij blijven, want de twee vullen elkaar goed aan. Ze zijn beiden vocaal sterk en vooral grappig door zichzelf te zijn. Vrijdag op een meer natuurlijke manier, waar Sandifort het meer van de gekke bekken moet hebben. Met ‘Vrijdag vs. Sandifort’ gaat het duo in sneltreinvaart van scène naar scène waarbij de typeringen over het algemeen geslaagder zijn dan de grappen.
De show begint met een scène waarin twee bevriende zogenaamde cultuurliefhebbers elkaar treffen in een theaterzaal. De twee types vinden het vooral interessant om interessant te doen over cultuur en het neerzetten van dit type mens is zeer geslaagd. Dit gebeurt vooral door knap acteerwerk, maar ook door de versprekingen die de twee acteurs maken bij elke artiest die ze benoemen. In het begin grappig, maar in dit geval geldt zeker dat de grap er niet leuker op wordt naarmate hij vaker wordt herhaald, ook al is het in een ander jasje.
Deze scène keert meerdere keren terug in de voorstelling, zoals dat met wel meer scènes gebeurt. Zo ook bij de scène over een autistische jongen die een cadeau voor een vriend zoekt en advies vraagt bij een mongoloïde winkelbediende. Voor deze scène geldt wederom dat de typeringen sterk zijn en de eerste keer dat de autist de winkel bezoekt is dan ook erg grappig. Wanneer dezelfde setting later in de show terugkeert is het eigenlijk weer hetzelfde trucje, waardoor het weinig toevoegt.
Dat bepaalde scènes terugkeren zorgt voor enige samenhang en structuur in de show, die door het hoge tempo voorbij lijkt te vliegen. De muziek biedt af en toe de mogelijkheid weer even op adem te komen. De liederen zijn gelukkig mooi en de zang sterk. De show kent verder relatief veel seks, ware dat dit helaas vrijwel niet functioneel is en amper leidt tot lachen. De show kan hard zijn, maar dit leidt niet tot een grappig effect. Conclusie: Vrijdag en Sandifort zijn goede kleinkunstenaars maar behoren wat cabaret betreft niet tot de Nederlandse top. Of het de van DUO geleende euro’s waard is? Mwoah, dat ligt er dan maar net aan waar je van houdt.