Niet zo dom doen, nerd

Ik begrijp het. Je bent vroeger gepest omdat je Pokémon of Magic speelde, of omdat je dacht dat het sociaal verstandig was om je Batman-stripboeken pontificaal in de pauze te gaan lezen, alvorens ze door de rasdebiel uit de derde klas door de kantine geworpen werden, met een boogje. ‘’Zo, nu kan Batman wel vliegen.’’ Klinkt nog wel eens in je achterhoofd als je weer eens nacht wakker ligt. Gelukkig zijn de tijden veranderd, gelukkig kan iedereen met een bijstandsuitkering zich tegoed doen aan Star Wars-shirts van de Primark, verschijnen er elk jaar minstens vijf stripboekfilms in de bioscoop, zit je TV-schema vanaf oktober al knetter- en knettervol met alle geeky shit die je nog moet kijken, worden triple-A games met meer bombarie aangekondigd dan menig revolutie, heeft elke zichzelf respecterende stad een volwaardige spellenwinkel en comic cons schieten zelfs in de achterstandswijk die we Nederland noemen uit de grond als schandalen bij Vindicat. De tijden zijn veranderd, waarom verander jij verdomme dan niet mee.

Ik snap het, het is gek om mensen die vroeger je speelgoed-lightsaber van je afpakten – om deze vervolgens voor hun kruis te zwaaien als een blauwe piemel – nu in een shirt met Yoda erop te zien lopen. Het is gek dat er nu mensen in je spellenwinkel staan om te beginnen met Dungeons en Dragons, niet mensen die al vanaf editie 2 op zolderkamers nachten lang doorhaalden, maar gewoon mensen die het ooit in Community zagen en het nu gewoon willen spelen. Het voelt onnatuurlijk dat de grootste films van het jaar gebaseerd zijn op de stripboeken die nog uit je handen gerukt zijn. Dat je met een opborrelende woede in je maag zit als die middelbare plaaggeest met een 3D-bril op z’n onderontwikkelde snoet in de bioscoop ziet zitten bij jouw superheldenfilms.

Maar laten we eerlijk zijn lieve nerd, je bent niet meer de bedreigde diersoort. Je bent niet meer de sociale paria die je ooit was, je bent nu een volwassen mens, met waarschijnlijk verantwoordelijkheden en een mening. Dus duw niet mensen weg omdat ze Star Wars niet in precies de goede volgorde hebben gekeken, ga niet stom lopen gniffelen als een net iets te normaal iemand wat Magic-kaarten koopt en ga – dat ik dit nog moet zeggen – niet een schrijver van Rick & Morty fucking doodsbedreigingen sturen puur en alleen omdat ze een vrouw is.

Nerds, zijn we niet ooit elkaar op gaan zoeken omdat wij van de dingen hielden waarvan niemand hield? Omdat ons door Star Trek en Doctor Who geleerd werd dat je niet zo’n kolossale lul tegen iemand moet zijn en dat iedereen wel ergens goed was? Omdat wij altijd iedereen zouden accepteren? Al zouden ze een Klingon, een Dalek of een Hobbit zijn? Laten we onszelf houden aan die belofte. Laten wij deze cultuuromslag van de laatste jaren omarmen, de wereld laten zien dat we tegen ons stereotype in niet allemaal volledig contactgestoord zijn.

We worden eindelijk niet meer gepest, laten we nu verdomme niet zelf de pester worden.