Lilian Zielstra: “Ik schrijf liever over de buurman dan over een eenhoorn”

“Mensen hebben zelf vaak niet door wat voor interessante dingen ze eigenlijk zeggen en doen,” vertelt Lilian Zielstra (26), de huidige stadsdichter van Groningen. “Mensen doen of zeggen iets en dan denk ik: dat is mooi, of stom. Dat idee blijft vaak hangen en dan schrijf ik er een gedicht over.”

Zielstra sleepte dit jaar de Frans Vogel poëzieprijs in de wacht. Dit werd afgelopen donderdag bekendgemaakt. De prijs wordt uitgereikt om jong dichttalent aan te moedigen. “Ik ben er heel erg blij mee, het is heel fijn om gewaardeerd te worden. Je kan wel zeggen: het maakt me niet uit wat mensen van mijn gedichten denken, maar dat is niet waar.”

Als kind schreef Zielstra al verhaaltjes en rijmpjes. “Maar dat mocht nog niet echt een naam hebben.” De aantrekkingskracht met het alledaagse was er ook al toen ze jong was. “Als kind tekende ik altijd een huizenblok en dan haalde ik de gevel eraf. Dan kon je naar binnen kijken, zien wat mensen deden.”

Met echt dichten begon ze op de Gedichtendag 2013 in Leek. “Iemand vroeg me of ik iets wilde voordragen, maar ik had eigenlijk niks.” Uiteindelijk droeg ze iets voor. “Het was echt bagger. Maar na afloop dacht ik: dit wil ik doen.” Toen is ze meer gaan schrijven. “Zo is het balletje gaan rollen.”

Maar hoe gaat dat dan in zijn werk, een gedicht schrijven? “Ik zit vaak met een bepaalde zin in mijn hoofd, en dan komen er vanzelf woorden bij en klinkers die mooi bij elkaar passen,” vertelt Zielstra. Als ze een opdracht krijgt, gaat het anders in zijn werk. “Dan maak ik een mindmap, maak ik associaties en kijk ik wat ik mooi bij elkaar vind passen.”

Zielstra schrijft naast gedichten ook verhalen. Zo heeft ze voorheen de verhalenwedstrijd van de Universiteitskrant gewonnen. “Ook bij verhalen schrijf ik voornamelijk over mensen in alledaagse situaties.” Zelf vindt ze haar gedichten ook vrij verhalend. “Het hangt erg tegen proza aan. Hierdoor snappen mensen beter waar het gedicht over gaat, en dat is erg leuk.”

Ook werkt Zielstra in een boekhandel. Als er gevraagd wordt naar haar literaire voorbeelden, moet ze even voor haar boekenkast gaan staan. “Er is zoveel dat ik mooi vind. Maar als ik er een paar tussenuit moet pikken: Vladimir Boekovski en Cergei van Duijnhoven.”

Als stadsdichter van Groningen richt Zielstra zich meer op de senioren. “Ik heb een halfjaar in een verzorgingstehuis gewerkt. Mijn voorganger richtte zich meer op kinderen, maar ik merkte dat ik erg makkelijk contact met ouderen legde. Ze zijn vaak begaan met liedjes en poëzie.”

Met een groep dichters uit de provincie Groningen gaat ze op bezoek bij verzorgingshuizen en ouderenverenigingen. Ze schrijven gedichten samen en voor senioren. “Als je ouder wordt, heeft dat mooie kanten maar ook gebreken. Als je dat kan vatten, dan raakt dat wel. Het is weleens gebeurd dat iedereen met elkaar stond te janken.” Ze zegt hierover: “Je komt dichter bij elkaar te staan, en dat alleen maar door gedichten. Dat is heel erg mooi.”