Waarom ik niet wil dat men mij als homo labelt
Voor mij is het vrij pijnlijk wanneer iemand mij als homo betitelt in het openbaar. Niet uit angst dat iemand mij uitscheldt, bespuugt of in elkaar slaat, maar uit angst dat iemand mij in dezelfde categorie plaatst als de bosjeshomo. De homoseksueel die driemaal dezelfde ronde loopt in het Stadspark in de hoop dat zijn pik gezogen wordt.
Het Stadspark in onze mooie studentenstad staat bekend als een homo-ontmoetingsplek, a.k.a. HOP, waar bosjeshomo’s elkaar afzuigen, platneuken of hier verlekkerd naar kijken. Door de veroorzaakte overlast zijn deze plekken een doorn in het oog van gemeenten. Niet alleen krijgen zij klachten van omwonenden, maar laten bosjeshomo’s ook nog hun gebruikte condooms slingeren op doodnormale plekken waar gezinnen samen wandelen of met de hond lopen. Nu zijn er volgens stichting Platform Keelbos tenminste 271 HOP’s in dit land waar de vaak getrouwde mannen die niet uit de kast zijn samen met elkaar klaarkomen.
En het is juist de stichting Platform Keelbos die hier een probleem vormt. De manier hoe zij haar strijd voert en met welke opvattingen dit gepaard gaat, beschadigt de reputatie van de LHBT-gemeenschap en bemoeilijkt de weg naar de algemene acceptatie in Nederland. Een voorbeeld: in 2015 startte de stichting een rechtszaak tegen de gemeente Goirle waar zij vergunningen verleende aan een ondernemer die op privaat grond hekwerken wilde plaatsen en hierbij mogelijk de toegang tot de HOP belemmerde. Terwijl de rechtszaak nog liep, noemde Platform Keelbos het een ‘antihomo besluit’ van de gemeente en stelde zelfs dat de gemeente zo een signaal gaf dat openlijke homoseksuelen daar niet welkom zijn. Hè?
Naast dat stichting Platform Keelbos gemeenten onterecht beschuldigt van homofobisch gedrag, gaat zij nog verder. Zij schrijft hier dat de HOP’s onderdeel zijn van de culturele homoseksuele levensgewoonten, dat het ten dienste is van de integratie en emancipatie van homoseksuelen, en dat het intolerant is om de HOP te bestrijden. Sterker nog, zij stelt dat het bestrijden hiervan “Juist een voedingsbodem voor anti-homoseksueel gedrag en homofobie” is. Merk je mijn ongeloof al? Oh, en zei ik al dat de stichting meent dat het op het plaats delict meer gaat om het sociaal contact en niet echt om de seks? Hoe dan?
Het gedachtegoed dat de stichting aanhangt, is in mijn optiek achterhaald en zelfs schadelijk voor de homo-acceptatie in dit land. Het ergste vind ik nog wel dat één op de zes Nederlanders van mening is dat homoseksuelen niet dezelfde adoptierechten mogen hebben als heteroseksuelen. En eerlijk gezegd neem ik het hen niet kwalijk. Stichting Platform Keelbos houdt het beeld in stand dat homoseksuelen op seks beluste maniakken zijn. Dat onze ‘hetero normatieve maatschappij’ moet schikken naar hun homoseksuele normen en zo niet, dan ben je homofoob. Vind je het logisch dat zij dat ons dat dan niet gunnen? Dat wij dan geen goede ouders zouden zijn?
Beste bosjeshomo’s, het is tijd dat jullie niet meer van twee walletjes kunnen eten. Of we werken met z’n allen toe naar algehele homo-acceptatie in Nederland, of jullie blijven vechten voor jullie groene seksparadijsje. Maar let wel: je beslissing heeft invloed op de hele LHBT-gemeenschap.